Βοϊμόνδος Β' της Αντιόχειας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βοϊμόνδος Β' της Αντιόχειας (1108 - 1131), πρίγκηπας του Τάραντα και της Αντιόχειας (1111 - 1131), γιός του ιδρυτή του πριγκηπάτου Βοϊμόνδου Α' και της Κωνσταντίας κόρης του βασιλιά της Γαλλίας Φιλίππου Α'. Ο Τάραντας απωλέσθηκε (1128) απο τον Ρογήρο Β' της Σικελίας, όταν πέθανε ο πατέρας του βρισκόταν σε βρεφική ηλικία και η αντιβασιλεία δόθηκε στον ξάδελφο του Τανκρέδο που σύντομα πέθανε πρόωρα (1112). Αμέσως μετά η αντιβασιλεία στον Ρογήρο του Σαλέρνο που σκοτώθηκε στην μάχη του Αζέρ (1119), οπότε και η αριστοκρατία της Αντιόχειας κάλεσε τον βασιλιά των Ιεροσολύμων Βαλδουίνο Β' να κυβερνήσει το δουκάτο. Τον Οκτώμβριο του 1126 σε ηλικία 18 ετών αποφάσισε να αφήσει την Απουλία οπου ζούσε και να έρθει στην Αντιόχεια να διεκδικήσει την εξουσία του συνοδευόμενος απο τον ξάδελφο του Γουλιέλμο Β' δούκα της Απουλίας. Στην Αντιόχεια παντρεύτηκε την κόρη του βασιλιά Βαλδουίνου Β' Αλίκη, ο πεθερός του υποσχέθηκε σε αυτόν το ίδιο το βασίλειο των Ιεροσολύμων. Τελικά ο πεθερός του Βαλδουίνος Β' λόγω προστριβής του αργότερα με την Αλίκη κληρονόμησε τα Ιεροσόλυμα στην μεγαλύτερη κόρη του Μελισσάνθη η οποία παντρεύτηκε τον ίδιο καιρό τον Φούλκων Ε' του Ανζού.
[Επεξεργασία] Συμμαχία με τον πεθερό του και διαδοχικές απώλειες
Ο Βοϊμόνδος κυρίευσε την Καφαρτάμπ (1127) σκοτώνοντας όλους της τους κατοίκους, και πολλές άλλες μουσουλμανικές πόλεις ενώ τα επόμενα χρόνια ήρθε σε σύγκρουση με τον Ζοσελίν Α' της Έδεσσας. Επιτέθηκαν μαζί στην Έδεσσα αλλά αρνήθηκαν να συνεργαστούν σε μιά συντονισμένη πολιορκία της πόλης. Ο Ρογήρος του Σαλέρνο είχε παραχωρήσει κάποια εδάφη στον Ζοσελίν κάτι που έγινε χωρίς την συγκατάθεση του ίδιου του Βοϊμόνδου λόγω της ανήλικης ηλικίας του και δέν τα αναγνώριζε. Η διαμάχη μεταξύ των δύο ανδρών έφερε εντεταμένη σύγκρουση μεταξύ των πόλεων της Αντιόχειας και της Έδεσσας, κάτι που οδήγησε τον Ζοσκελίν σε συμμαχία με τους μουσουλμάνους κατά του Βοϊμόνδου φέρνοντας την επέμβαση του πάπα. Ο ξάδελφος του Ρογήρος Β' επιτέθηκε και κατέλαβε τον Τάραντα (1128) απαιτώντας την διαδοχή απο τον δούκα Γουλιέλμο Β' ο Βοϊμόνδος δέν μπορούσε να κάνει τίποτα να το αποτρέψει. Ο βασιλιάς των Ιεροσολύμων Βαλδουίνος Β' ήρθε να υπερασπίσει τον γαμπρό του αναγκάζοντας τον Ζοσελίν να εγκαταλείψει τις απαιτήσεις του, μαζί με τον Βοϊμόνδο πολιόρκησαν την Δαμασκό αλλά ηττήθηκαν.Ο Βοιμόνδος βάδισε βόρεια προκειμένου να κατακτήσει περιοχές που ανήκαν στο Αρμενικό βασίλειο της Κιλικίας, αλλά ηττήθηκε απο τον βασιλιά της Αρμενίας Λέοντα Α' και τους συμμάχους του (1131). Ο ίδιος σκοτώθηκε στην μάχη, το κεφάλι του κόπηκε και στάλθηκε σάν έπαθλο στον χαλίφη σε ένα ασημένιο κουτί. Με την σύζυγο του Αλίκη επέζησε μιά κόρη η δίχρονη Κωνσταντία, περιγράφεται απο τον Γουλιέλμο της Τύρου σάν ψηλός και χαριτωμένος νέος.
[Επεξεργασία] Πηγές
- Steven Runciman, A History of the Crusades, vol. II: The Kingdom of Jerusalem. Cambridge University Press, 1952
- Fulcher of Chartres, A History of the Expedition to Jerusalem, 1095-1127, trans. Francis Rita Ryan, ed. Harold S. Fink, 1969.
- William of Tyre, A History of Deeds Done Beyond the Sea, trans. E.A. Babcock and A.C. Krey. Columbia University Press, 1943
- Philip K. Hitti, trans., An Arab-Syrian Gentleman and Warrior in the Period of the Crusades; Memoirs of Usamah ibn-Munqidh (Kitab al i'tibar). New York, 1929
- Houben, Hubert (translated by Graham A. Loud and Diane Milburn). Roger II of Sicily: Ruler between East and West. Cambridge University Press, 2002.
Το περιεχόμενο του άρθρου βασίζεται στο αντίστοιχο άρθρο της Αγγλόγλωσσης Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL. (ιστορικό/συντάκτες). |