Βοϊμόνδος Α' της Αντιόχειας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βοϊμόνδος Α' της Αντιόχειας (1058 - 1111) πρίγκηπας του Τάραντα και της Αντιόχειας, ένας απο τους αρχηγούς της Α' Σταυροφορίας που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην κατάκτηση της Αντιόχειας. Ήταν ο μεγαλύτερος γιός απο τον πρώτο του γάμο του διάσημου Βίκιγκ αρχηγού Ροβέρτου Γυισκάρδου, εκχριστιανίστηκε και βαπτίστηκε Μάρκος ενώ το προχριστιανικό του όνομα ήταν Βοϊμόνδος απο τον μυθικό γίγαντα. Ο Βοϊμόνδος τάχθηκε στην υπηρεσία του πατέρα του Ροβέρτου Γυισκάρδου στην επίθεση των Νορμανδών κατά του Βυζαντίου (1080 - 1085) διευθύνοντας τα Νορμανδικά στρατεύματα κατα την διάρκεια της απουσίας του (1082 - 1084) φτάνοντας μέχρι την Λάρισα οπου αποκρούστηκε απο τον Αλέξιο Α' Κομνηνό. Αυτό ήταν και η αιτία για την μεγάλη έχθρα του Αλέξιου εναντίον του σε όλη την διάρκεια της ηγεμονίας του. Ο Γυισκάρδος έφυγε και άφησε τον γιό του να διευθύνει τον στρατό στις επιχειρήσεις κατά των Βυζαντινών, την άνοιξη του 1082 άφησε την Καστοριά και πολιόρκησε τα Ιωάννινα. Εκεί έκανε ειρήνη με τους Βλάχους προκειμένου να εξασφαλίσει απο αυτούς στρατιωτική υποστήριξη, συνάντησε τον Αλέξιο δύο φορές κοντά στην Άρτα συντρίβοντας τον Βυζαντινό στρατό, ρίχνοντας σημαντικά την δημοτικότητα του. Αποσύρθηκε στην συνέχεια στην Οχρίδα οπου οργάνωσε την άμυνα των κατακτήσεων του, ο Αλέξιος απάντησε με την περιφρόνηση των στρατιωτικών αρχηγών απέκρουσε νέα επίθεση του στην Λάρισα. Ο Αλέξιος κατέλαβε την Καστοριά τον Νοέμβριο του 1083 ενώ σε έναν χρόνο ήρθε πίσω ο πατέρας του Γυισκάρδος με τους υπόλοιπους γιούς του, τον χειμώνα ο Βοϊμούνδος αρρώστησε και επέστρεψε στην Ιταλία. Όταν πέθανε ο Ροβέρτος Γυισκάρδος στις 17 Ιουλίου/1085 ο Βοϊμόνδος κληρονόμησε τις Αδριατικές κτήσεις του πατέρα του που σύντομα χάθηκαν απο τους Βυζαντινούς ενώ ο νεώτερος ετεροθαλής αδελφός του Ρογήρος κληρονόμησε την Απουλία και τις Ιταλικές κτήσεις. Όταν πέθανε ο πατέρας του βρισκόταν στο Σαλέρνο ενώ ο Ρογήρος βρισκόταν ακόμα στην Ελλάδα, ο Ρογήρος με την μητέρα του Σιτσελγκάιτα επέστρεψαν σύντομα στην Ιταλία. Κατα τον Βιτάλις έσπευσε γρήγορα στην Καπούα να τιμωρήσει την μυτριά του Σιτσελγκάιτα για την οποία κυκλοφορούσαν φήμες οτι δηλητηρίασε τον πατέρα του. Κατα άλλους ήθελε να συμμαχήσει με τον Ζορντάν Α' της Καπούα πρίν φτάσει ο αδελφός του Ρογήρος με τον θείο του Ρογήρο Α' της Σικελίας και συμμαχήσουν αυτοί μαζί του αποκτώντας ισχυρό πλεονέκτημα. Με την υποστήριξη του δούκα της Καπούα ο Βοϊμόνδος κατέλαβε το Οτράντο και τον Τάραντα υποτάσσοντας τον αδελφό του, το καλοκαίρι του 1087 με νέο πόλεμο τον υπέταξε οριστικά.
[Επεξεργασία] Πρωταγωνιστικός ρόλος στην Α' Σταυροφορία, και την κατάληψη της Αντιόχειας
Το 1096 με τον θείο του Ρογήρο Α' της Σικελίας επιτέθηκε στο Αμάλφι που είχε εξεγερθεί κατά του αδελφού του Ρογήρου την ώρα που στυροφόροι άρχισαν να περνάνε μέσω Ιταλία στην Κωνσταντινούπολη. Τότε το μεγάλο του όνειρο να εξουσιάσει ανατολικά εδάφη του δημιούργησαν τεράστιο ζήλο για την συμμετοχή του σε μιά σταυροφορία, έχοντας στραμένη την προσοχή του και στην κατάκτηση Ελληνικών εδαφών. Συγκέντρωσε στρατεύματα πέρασε την Αδριατική και βάδισε προς την Κωνσταντινούπολη, ήταν πολύ προσεκτικός στην συνάντηση του με τον αυτοκράτορα Αλέξιο τον Απρίλιο του 1097 δηλώνοντας την υποταγή του, απο την Κωνσταντινούπολη βάδισε για την Αντιόχεια στάθηκε ο πραγματικός ηγέτης της Α' Σταυροφορίας. Η κόρη του Βυζαντινού αυτοκράτορα Άννα Κομνηνή γοητεύτηκε μαζί του μιλώντας με τα καλύτερα λόγια στο μεγάλο της σύγγραμα Αλεξιάδα, περιγράφοντας με μεγάλη λεπτομέρεια τα εμφανησιακά του χαρακτηριστικά και την σωματική του διάπλαση. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πολιορκία της Αντιόχειας τον Οκτώμβριο του 1097 αποκρούοντας όλες τις μουσουλμανικές επιθέσεις συνδέοντας τους πολιορκητές με το λιμάνι του Αγίου Συμεών και τα πλοία των Γενουατών. Δέν μπόρεσε να καταλάβει οριστικά την πόλη γιατί υπήρχε ο κίνδυνος να επανέλθει ο Κερμπόγια με μεγάλο στρατό ενώ περίμενε μάταια την βοήθεια που του υποσχέθηκε ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Αλέξιος, απέκτησε τελικά μόνο τον Ιανουάριο του 1099 πλήρη κατοχή στην πόλη. Πήγε στα Ιεροσόλυμα τα Χριστούγεννα του 1099 οπου εξελέγη πατριάρχης ο Δαγοβέρτος της Πίζας. Το δουκάτο του βρισκόταν σε ισχυρή θέση αλλά υπήρχε πάντα ο κίνδυνος του Βυζαντινού αυτοκράτορα Αλέξιου που επιζητούσε ολοκληρωτική κατάληψη της περιοχής ενώ τον υποστήριζαν και τα μουσουλμανικά κράτη της Συρίας.
[Επεξεργασία] Πτώση του λόγω αλλεπάλληλων ηττών κατέφυγε στον Γάλλο βασιλιά
Συνελήφθη (1100) απο τον Μαλίκ Γαζί Ντάνισμεν και έμεινε 3 χρόνια φυλακισμένος, ο Ραυμόνδος εγκαταστάθηκε με την υποστήριξη του Αλέξιου στην Τρίπολη προκειμένου να ελέγξει την επέκταση της Αντιόχειας προς τον Νότο. Όταν ελευθερώθηκε επιχείρηξε να πλήξει τα μουσουλμανικά κρατίδια αλλά η ήττα του στην Χαρράν ήταν οριστική (1104) χωρίς να έχει καμιά ελπίδα ανάκαμψης, ακολουθώντας και η Ελληνική επίθεση στην Κιλικία. Απογοητευμένος κατέφυγε στην Γαλλική αυλή ζητώντας βοήθεια απο τον Γάλλο βασιλιά Φίλιππο Α' του οποίου παντρεύτηκε την κόρη Κωνσταντία και τον εξόπλισε με έναν ισχυρό στρατό. Μετά απο την σημαντική βοήθεια του Γάλλου βασιλιά σχεδίαζε να επιτεθεί απ'ευθείας κατά του Βυζαντινού αυτοκράτορα στην Κωνσταντινούπολη. Αλλά ο Αλέξιος ενισχύθηκε σημαντικά με τα Βενετικά πλοία συντρίβοντας όλα τα όνειρα του Βοϊμόνδου που τον ανάγκασε να γίνει υποτελής του, και να υποστηρίξει Έλληνα πατριάρχη στην Αντιόχεια. Ο Βοϊμόνδος ώς τον θάνατο του (1111) δέν επέστρεψε ξανά ποτέ στην Ανατολή. Απο τον γάμο του με την Κωνσταντία της Γαλλίας γεννήθηκε ο διάδοχος του Βοϊμόνδος Β' της Αντιόχειας
 |
Το περιεχόμενο του άρθρου βασίζεται στο αντίστοιχο άρθρο της Αγγλόγλωσσης Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL. (ιστορικό/συντάκτες). |
