Γουλιέλμος της Τύρου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Γουλιέλμος της Τύρου (Ιεροσόλυμα 1130 - 1185), ήταν αρχιεπίσκοπος της Τύρου, και ο κυριότερος χρονογράφος των μεσαιωνικών Σταυροφοριών. Γεννήθηκε από τη δεύτερη γενιά των πρώτων Σταυροφόρων απο οικογένεια μή ευγενών ενώ αδελφό είχε κάποιον Ράλφ, έμπορο. Εκπαιδεύθηκε στα Ιεροσόλυμα σε Λατινικά, Ελληνικά, Αραβικά και ένας απο τους σημαντικότερους μαθητές του ήταν ο μέλλων βασιλιάς των Ιεροσολύμων Βαλδουίνος Γ'. Σε ηλικία 16 ετών στάλθηκε στο Παρίσι και στην Ορλεάνη οπου για 10 χρόνια εκπαιδεύτηκε σε τέχνες, φυσικές επιστήμες, μαθηματικά, φιλοσοφία, θεολογία και νομικά απο τους διασημότερους δασκάλους της εποχής του.

[Επεξεργασία] Αρχιεπίσκοπος Τύρου και εκπαιδευτής των βασιλέων

Ο Γουλιέλμος της Τύρου γράφει την ιστορία των Σταυροφοριών - απο Γαλλική μετάφραση του 13ου αι.

Επέστρεψε στους Αγίους Τόπους μετά απο τις πολυετείς σπουδές του (1165) και διορίστηκε απο τον βασιλιά των Ιεροσολύμων Αμαλρίκ Α' των Ιεροσολύμων αρχιδιάκονος της Τύρου. Στάλθηκε σε διπλωματική αποστολή στον Βυζαντινό αυτοκράτορα Μανουήλ Α' Κομνηνό προκειμένου να πραγματοποιήσει συμμαχική συνθήκη με τον Βυζαντινό αυτοκράτορα (1168) για επίθεση κατά των Φατιμιδών της Αιγύπτου. Επισκέφτηκε την Ρώμη οπου δέχτηκε επίθεση απο τον Φρειδερίκο των Ρόδων, επίσκοπο της Τύρου, κατηγορώντας τον οτι πήρε παράνομα την θέση του αρχιδιάκονου λόγω της φιλίας του με τον βασιλιά.

Με την επιστροφή του στους Αγίους Τόπους (1170) έγινε δάσκαλος του διαδόχου Βαλδουίνου, ενώ ήταν ο άνθρωπος που ανακάλυψε οτι ο έφηβος νεαρός διάδοχος πάσχει απο λέπρα. Τότε αποφάσισε να γράψει λεπτομερή ιστορία του βασιλείου των Ιεροσολύμων υπο την επίβλεψη του βασιλιά Αμαλρίκ που δυστυχώς πέθανε πρόωρα (1174), και ο αντιβασιλιάς Ραιμόνδος Γ' της Τρίπολης τον όρισε πρωθυπουργό και επίσκοπο της Ναζαρέτ. Το 1175 έγινε αρχιεπίσκοπος Τύρου κερδίζοντας τον έλεγχο σε κράτος και εκκλησία.

Ήταν ένας απο τους απεσταλμένους απο την Ουτρέμη στο 3ο Συμβούλιο του Λατερανού. Ανάμεσα στους απεσταλμένους ήταν και ο Ηράκλειος, αρχιεπίσκοπος της Καισάρειας, καθώς και οι επίσκοποι Σεβάστειας, Βηθλεέμ και Τρίπολης, αλλά απέτυχαν να πείσουν τον πάπα για νέα Σταυροφορία.

Αφού επιφορτίστηκε απο τον πάπα σε διπλωματική αποστολή με τον αυτοκράτορα Μανουήλ (1180) επέστρεψε στους Αγίους Τόπους. Τότε ο βασιλιάς και η μητέρα του Άννα του Κουρτεναί απέτρεψαν προσπάθεια του Ραιμόνδου Γ' της Τρίπολης και του Βοιμούνδου Γ' της Αντιόχειας να παντρέψουν την χηρεύσασα αδελφή του βασιλιά Σιβύλλα με έναν δικό τους ευγενή. Αντίθετα προτίμησαν να την παντρέψουν με τον Γκύ του Λουσινιάν του οποίου ο μεγαλύτερος αδελφός Αμαλρίκ του Λουσινιάν ήταν ήδη επιφανέστατη φυσιογνωμία στην βασιλική αυλή.

[Επεξεργασία] Αποτυχία να εκλεγεί πατριάρχης

Ο Γουλιέλμος της Τύρου βρίσκει συμπτώματα λέπρας στον διάδοχο Βαλδουίνο - Βρετανική βιβλιοθήκη

Όταν πέθανε ο πατριάρχης (6/10/1180) υπήρχαν δύο μνηστήρες για τον θρόνο: ο Γουλιέλμος της Τύρου και ο Ηράκλειος της Καισάρειας. Ήταν εξίσου ικανοί και μορφωμένοι αλλά ο Γουλιέλμος είχε παίξει σημαντικότερο ρόλο στην εκπαίδευση των βασιλιάδων και την πρωθυπουργία. Είχε όλα τα προσόντα και τις περισσότερες πιθανότητες να εκλεγεί πατριάρχης αλλά ο βασιλιάς άφησε την επιλογή στην μητέρα του Άννα, τότε σύζυγο του Ρεζινάλντ της Σιδώνας. Αυτή επέλεξε τον Ηράκλειο της Καισάρειας για νέο πατριάρχη γιατί ο Γουλιέλμος ήταν φίλος του Ραυμόνδου της Τρίπολης που είχε πέσει στην δυσμένειά της. Υπήρξαν και πολλές φήμες που δικαιολογούσαν την επιλογή της με το γεγονός ότι ο Ηράκλειος ήταν αγαπητικός της Άννας, όμως αποδείχθηκαν ανυπόστατες. Όπως τονίζει ο Μπέρναρντ Χάμιλτον, η επιλογή της στηριζόταν στην αντιπάθεια που είχε στην πλευρά των ηττημένων παρά στην συμπάθεια προς στον Ηράκλειο.

Ο Γουλιέλμος της Τύρου παρέμεινε πρωθυπουργός και αρχιεπίσκοπος Τύρου μέχρι το τέλος της ζωής του και συμφιλιώθηκε και με τον βασιλιά. Η πληροφορία ότι ο Ηράκλειος αφόρισε τον Γουλιέλμο αλλά αυτό αποτελεί εφεύρημα ενός συγγραφέα του 13ου αιώνα. Σε λίγο καιρό ο Γουλιέλμος αρρώστησε και πέθανε μέσα στο 1185, χωρίς να προλάβει να ολοκληρώσει το έργο του, ενώ δέν υπάρχουν πληροφορίες σχετικά με τα τελευταία χρόνια της ζωής του και τα αίτια του θανάτου του.

[Επεξεργασία] Έργο

Έγραψε συνολικά 23 ατερμάτιστα βιβλία που εξιστορούσε με κάθε λεπτομέρεια όλα τα γεγονότα σχετικά με τις Σταυροφορίες, με αρχή την κατάκτηση της Συρίας απο τον Ομάρ και την έναρξη της 1ης Σταυροφορίας. Περιγράφει αναλυτικά και τις συνθήκες ίδρυσης του τάγματος των Ναϊτών και την προσωπική ζωή των μεγαλύτερων βασιλέων. Η μετάφραση έγινε σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, και σλημερα τα βιβλία του αποτελούν την κυριότερη πηγή γνώσης για τα γεγονότα των Σταυροφοριών και το βασίλειο των Ιεροσολύμων.

[Επεξεργασία] Πηγές

• Αγγλική Wikipedia
• William of Tyre, A History of Deeds Done Beyond the Sea, trans. E.A. Babcock and A.C. Krey. Columbia University Press, 1943
• Willemi Tyrensis Archiepiscopi Chronicon, ed. R. B. C. Huygens. Turnholt, 1986.
• R. B. C. Huygens, "Guillaume de Tyr étudiant," Latomus 21 (1962): 811-829.
• Bernard Hamilton, The Leper King and his Heirs, Cambridge University Press, 2000.
• Peter W. Edbury and John G. Rowe, William of Tyre: Historian of the Latin East. Cambridge University Press, 1988.
• Beryl Smalley (1974). Historians in the Middle Ages. Scribners.