Ανδαλουσία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Ανδαλουσία, (ισπ. Andalucía) είναι μια από τις 17 αυτόνομες περιφέρειες της Ισπανίας. Πρόκειται για τη δεύτερη σε μέγεθος και πρώτη σε πληθυσμό. Πρωτεύουσά της είναι η Σεβίλλη. Κατοικείται σχεδόν από 8 εκατομμύρια κατοίκους, αντιπροσωπεύοντας το 18% του πληθυσμού της Ισπανίας και κατέχει έκταση 87.268 τ.χ. (17% του ισπανικού εδάφους). Η Ανδαλουσία προς βορρά συνορεύει με τις Περιφέρειες Εξτρεμαδούρας, Καστίλλη-Λα Μάντσα, και Μούρθια. Προς νότον βρέχεται από τη Μεσόγειο και τον Ατλαντικό. Επίσης προς δυσμάς συνορεύει με την Πορτογαλία και νοτίως με το Γιβραλτάρ.

Πίνακας περιεχομένων 1 Όνομα 2 Υπαγόμενες Επαρχίες 3 Ιστορία 4 Νεότεροι Χρόνοι

[Επεξεργασία] Όνομα

Το όνομά της το οφείλει στους Άραβες, οι οποίοι έτσι αποκαλούσαν αρχικά ολόκληρη την Ισπανία και όταν με τη χριστιανική αντεπίθεση περιορίστηκαν στο νότιο τμήμα της, με κέντρο το Βασίλειο της Γρανάδας, το όνομα περιορίστηκε μόνο σ' αυτό το τμήμα. Κατά το Μεσαίωνα, τα δυο μεγάλα αστικά κέντρα των Αράβων, η Κόρδοβα και η Γρανάδα ήταν κέντρα πολιτισμού με ακτινοβολία σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο.

[Επεξεργασία] Υπαγόμενες Επαρχίες

Η Ανδαλουσία περιλαμβάνει τις ακόλουθες οκτώ επαρχίες.

• Αλμερία, πρωτεύουσα: Αλμερία
• Γρανάδα, πρωτεύουσα: Γρανάδα
• Κάδιξ, πρωτεύουσα: Κάδιξ
• Κόρδοβα, πρωτεύουσα: Κόρδοβα
• Μάλαγα, πρωτεύουσα: Μάλαγα
• Ουέλβα, πρωτεύουσα: Ουέλβα
• Σεβίλλη, πρωτεύουσα: Σεβίλλη
• Χαέν, πρωτεύουσα: Χαέν

[Επεξεργασία] Ιστορία

[Επεξεργασία] Νεότεροι Χρόνοι

Μετά την κατάκτηση των Καστιλλιάνων χριστιανών, η επικράτεια της σημερινής Ανδαλουσίας περιελάμβανε τέσσερα βασίλεια: της Σεβίλλης, Κόρδοβας, Χαέν και Γρανάδας. Ο όρος Ανδαλουσία πάντως χρησιμοποιόταν μόνο για τα βασίλεια της Χαέν, Κόρδοβας και Σεβίλλης.

Ένα σημαντικό γεγονός αυτής της εποχής αποτελεί ο Πόλεμος των Αλπουχάρας που έλαβε μέρος το 1570-72. Η συντριπτική πλειοψηφία των Μορίσκων διώχθηκε από τη χώρα που ζούσε επί γενεών. Στην αρχή τους τοποθετήσανε στην ενδοχώρα, στην Καστίλλη, για να τους διώξουν τελείως από την Ιβηρική χερσόνησο το 1609. Πολλοί από αυτούς τους πρόσφυγες πήγαν να ζήσουν σε πόλεις της Βόρειας Αφρικής, όπως η Φας και η Τιτουάν, όπου συνεχίζουν να μένουν μέχρι σήμερα.

Μετά τον Πόλεμο των Αλπουχάρας αρχίζουν να έρχονται έποικοι στην τότε άδεια Ανδαλουσία. Η πολιτική του εποικισμού της Ανδαλουσίας αρχίζει να κρίνεται από τους ιστορικούς των ημερών μας. Μέχρι τον 18ο αιώνα η Ανδαλουσία είχε λιγότερο πληθυσμό από ότι είχε πριν τον πόλεμο και το διωγμό των Μορίσκων. Παρολαυτά οι έποικοι υπήρξαν αρκετές χιλιάδες. Προέρχονταν από την Καστίλλη, την Αραγονία, άλλες ευρωπαϊκές χώρες και έφεραν μαζί τους τα ήθη και έθιμά τους.