Motî:sipite

Èn årtike di Wikipedia.

sipite u espite / spite [f.n.]

1. broû, aiwe, gletaedje, k' a spité et manni ene sacwè (mousmint, meur, evnd). èm marone esteut plinne d' espites (J. Coppens). Ene espite di tchåsse, di berdouye. Dj' a ene sipite di coleur so m' djakete. rl a: spitåde, spitron, spiteure. F. éclaboussure, souillure. >> ça et les spites: ça et l' restant. >> sipite a l' ouy: pitit boket d' bwès, di poûssire, ki vs espaitche di drovi l' ouy. rl a: barbôjhe, bouxhe. F. éclat, esquille. >> il a ene sipite: il est sô, et i n' sait pus drovi ls ouys, come ene sakî k' åreut ene barbåjhe a l' ouy. F. éméché.

2. (imådjreçmint) mannixhaedje pa ene laide kidujhance. Il a cotinouwé s' voye droet dvant lu, et leyî les ôtes eberdouyîs pa ses spites et ses broûs (J. Schoovaerts). F. éclaboussure, bavure.

3. pitit boket d' bwès u d' fier ki spite d' on feu, d' on posse a sôder, d' on bouxhaedje di tchambes. Il a atrapé ene espite di feu dins si iy. rl a: blawete, sipitron, flamåjhe. F. étincelle. >> sipite di fonte, d'acî: (mot d' ovrî d' foidje) sipites ki rexhèt foû. >> sipite di bwès: pitit boket d' bwès ki si stitche dins l' pea. rl a: schete, xherbea. F. écharde. >> sipite d' åme: (imådjreçmint) sicrijhaedje ki mostere l' parfond d' l' åme d' on scrijheu.

4. sipitant (sûtisté, raddisté po tuzer). C' est ene comere ki n' a pont d' espite. F. vivacité, entrain, zèle, dynamisme. >> greve d' espite: greve wice k' on est la, a l' ovraedje, mins k' on boute londjinnmint. F. grève du zèle.

5. raddisté po cori evoye. C' est do spite e bijhe, ci ome la (J. Coppens).

Disfondowes: s(u)pite, s(i)pite, (è)spite, s(ë)pëte, (i)spite.

Etimolodjeye: sivierba di "spiter".