Motî:schete
Èn årtike di Wikipedia.
schete u eschete [f.n.]
1. pitit fén pondant boket d' bwès, ki s' pout vni stitchî e vosse pea. Li colon tchôke ene schete di plantche Al frumixhe k' esteut cåzu stantche (P.H. Thomsin). F. écharde.
2. boket d' bwès k' a schetlé tot s' findant. Alez s' cweri ene schorcêye di schetes (ramexhné pa M. Francard). F. bûchette. >> ene pougneye di belès vetès setchès schetes: toitche-linwe.
3. schene, schinete. On fjheut mete les efants a djnos so des schetes po pûnicion. F. bûche.
Etimolodjeye: vî lussimbordjwès "skiite" (schinete).
| scheton u escheton [o.n.]
1. grosse schete. F. bûche.
2. grand scheton grand maigue ome. On grand scheton, c' est on grand må stampé avou des djambes di gade; on l' lome eto "dispindeu d' gayole" (J.L. Fauconnier). El pus lourd potet ki dj' ouxhe conoxhou e scole, c' esteut Miyin do Coulot, on grand scheton ossu long k' on djoû sins pwin (F. Callaert). On dit eto: grand epatlé, hôt-findou, hôt-epatlé. F. grand dégingandé.
Tcherpintaedje : cawete -on
Parintêye :
- schetler.
- sketer.
- scherbea.
- sicoter, schorter.
