Motî:pousse
Èn årtike di Wikipedia.
pousse [o.n.]
1. grand rond trô cåvlé pås djins po-z î aler poujhî a l' aiwe (u al petrole). Est ç’ di l’ aiwe, est ç’ des sondjes, å djusse, Ki nos ramoennans foû do pousse (J. Guillaume). >> si mete a saetchî al coide do pousse: ès maryî. >> tchaire e pousse: esse prin å cep d’ èn ome, d’ ene feme, et s’ maryî avou leye (lu). >> vini do pousse des andjes: vini å monde. >> Bontea Pousse, Pousse des Tchéns: no di des plaeces d’ Ebli.
2. (mot di speyolodjisse). edujhoe u egolina ki s' efonce droet dins tere. On dit eto: tchantwere. >> Houtonpousse: no d' ene plaece di Grantchamp so plaece: Hotonpuche. >> Li pousse: no d' plaece di Xhigné e F. trou du Serpent, di Lovgné, e F. chantoire du pousse.
3. grand parfond trô dins les mårlires. On dit eto: beur. Etimolodjeye: latén puteus (minme sinse).
Disfondowes: pous', pus', pwis'; Pc puch, pwich; miersipepieuzmint el mape ey el notûle A.L.W. 4.34.
| posroû pitit pousse po dure evoye les aiwes di spåmaedje u d’ ruxhlaedje, dins ene cåve, on ståve, sol dilé d' ene voye. F. puisard. >> Li posroû: no d' ene plaece di Mårcin.
Disfondowes: pos'roû, pis'roû, pos'rou. Etimolodjeye: bodje pousse, cawete -roû.
Minme sourdant etimolodjike :
Omonimeye coinrece :
- bu
