Motî:loukî

Èn årtike di Wikipedia.

loukî [v.c.] waitî. Rilouke Cola k' est la ki louke li lune (k' est la) ki lût (toitche-linwe). Loucans on pô, sins leyî nos ouys e nosse potche, li mape del Walonreye (J. Brumioul). Li spitante djonnesse, ni oizant moti, est la, boke å lådje, ki louke les vîs danser (H. Simon). Loukî l' avoenne ki gurnêye u les crompires ki groxhixhèt tot boslant l' rahoplaedje, vola-t i des påjhûlistés ! (S. Fontaine) >> loukî a lu: waitî a lu. Louke a ti u dji t' toitche li buzea. >> loukî di: waitî di. Zande loukive di n' nén aminer on sudjet k' els aléve co amwaijhî (L. Mahin). rl a: riloukî, aloukî, raloukî.

Disfondowes: loukî, louker, lukè. Coinrece Grand Payis d' Lidje.

| loukeure [f.n.] manire di loukî. I gn a bråmint des cours coixhîs Ki s' rapåjhtèt d' ene ôte loukeure (J. Docquier). F. regard.

loukî: loukete dins ene poite di gregne (poirtrait saetchî pa L. Mahin).

| loukete [f.n.]

1. bawete po loukî par la, dins èn ouxh, on meur.

2. rayire (trô par la k' on tape ene sacwè el cåve). rl a: lårmî, calonire, sipira, airtchî; rl l' mape a "rayire". F. soupirail.

Disfondowes: loukète, lukète, lucate, lëkète. Coinrece payis do Tchestea, do Bork, di Bietris.