Senatoryal bir derece olarak, dux rütbesinden bir üst dereceydi ve tüm askeri tribünlerin üzerinde bir mevkiye sahipti. Bir ordunun özgür bir biçimde dux ya da eyalet valisi tarafından komuta edilebilmesi emrini verebilmek için, legatus praetoryan derecesinde ya da daha yukarı bir mevkide olmak zorundaydı; bir legatus'un etrafında propraetoryan imperium'lar (legatus propraetore) denilen Legatus adayları bulunabilirdi. Legatus, savaşın sonunda elde edilen ganimetin büyük bir kısmını kendine alır ve böylece en kazançlı çıkan kişi olurdu.

Legatus görevini yerine getiren kişiler Roma'nın senatoryal sınıfından seçilirdi. İki ana pozisyon mevcuttu; legatus legionis, Roma'nın seçkin lejyon'larından birisinin komutasına verildiği eski-praetor^[1], ve legatus propraetor, Roma eyaletlerinde praetor'a ait magisteryal güçle donatılmış vali olarak görev yapan ve bazı nedenlerle emrine dört ve daha fazla Lejyonun komutasının verildiği bir eski-Konsül.

Bu derece aynı zamanda tüm Lejyonların komutasını da kapsayan bir rütbeydi ve genellile bizzat İmparator tarafından atama yapılırdı. Bu rütbe için seçilen kişi eski bir Tribün olurdu ve en az 3 ya da 4 yıllık komuta deneyim aranırdı. Sadece bir tane lejyona sahip eyaletlerde, Legatus aynı zamanda eyalet valisi görevini de üstlenirdi ancak birden çok lejyona sahip eyaletlerde, her lejyona bir Legatus komuta eder ve eyalet valisi tüm lejyonlar üzerinde tam bir komuta yetkisi taşırdı.