แอมเพอร์แซนด์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

บทความนี้เกี่ยวกับเครื่องหมายวรรคตอน สำหรับซิงเกิลเพลง ดูที่ แอนด์

แอมเพอร์แซนด์
&
เครื่องหมายวรรคตอน
กิลเลอเมต ( « » ) จุดไข่ปลา ( …, ... ) จุลภาค ( , ) ซอลิดัส ( ⁄ ) ทวิภาค ( : ) ทับ ( / ) นขลิขิต ( ), [ ], { }, < > บุพสัญญา ( " ) ปรัศนี ( ? ) มหัพภาค ( . ) ยัติภังค์ ( -, ‐ ) ยัติภาค ( ‒, –, —, ― ) สัญประกาศ ( _ ) เสมอภาค ( = ) อะพอสทรอฟี ( ’ ' ) อัญประกาศ ( ‘ ’, “ ” ) อัฒภาค ( ; ) อัศเจรีย์ ( ! )
การแบ่งคำ
มหัตถสัญญา เว้นวรรค ( ) ( ) ( ) อินเทอร์พังก์ ( · )
การพิมพ์ทั่วไป
แคเรต ( ^ ) เซกชัน ( § ) ดอกจัน ( * ) แด็กเกอร์ ( † ) ( ‡ ) ทิลดี ( ~ ) นัมเบอร์ ( # ) นูเมอโร ( № ) บุลเลต ( • ) แบ็กสแลช ( \ ) ปรัศนีกลับหัว ( ¿ ) เปอร์เซ็นต์ ( %, ‰, ‱ ) พิลโครว์ ( ¶ ) ไพป์ ( |, ¦ ) ไพรม์ ( ′ ) สกุลเงิน ( ¤ ) ¢, $, €, £, ¥, ₩, ₪ องศา ( ° ) อันเดอร์สกอร์ ( _ ) อัศเจรีย์กลับหัว ( ¡ ) อุมเลาต์ ( ¨ ) แอมเพอร์แซนด์ ( & ) แอ็ต ( @ )
การพิมพ์เฉพาะทาง
กรณฑ์ ( √ ) ซาร์แคซึมมาร์ก ดัชนี ( ☞ ) เพราะฉะนั้น ( ∴ ) ลอซินจ์ ( ◊ ) อ้างอิง ( ※ ) อินเทอร์รอแบง ( ‽ ) แอสเทอริซึม ( ⁂ ) ไอรอนนีมาร์ก ( ؟ )
เครื่องหมายไทย
โคมูตร ( ๛ ) ตีนครุ ( ┼ ) ไปยาลน้อย ( ฯ ) ไปยาลใหญ่ ( ฯลฯ ) ฟองมัน ( ๏ ) ไม้ยมก ( ๆ ) อังคั่น ( ฯ, ฯะ, ๚, ๚ะ )

แอมเพอร์แซนด์ (&) หรือเรียกโดยทั่วไปว่า เครื่องหมายแอนด์ คือสัญลักษณ์ที่ใช้เขียนแทนคำว่า and ในภาษาอังกฤษ มาจากการรวมอักษรของคำในภาษาละติน et แปลว่า "และ"

[แก้] ที่มาของชื่อ

คำว่า แอมแพอร์แซนด์ (ampersand) มีที่มาจากการสะกดผิดของวลี "and per se and" แปลว่า "และ ซึ่งสัญลักษณ์นี้ใช้แทนตัวมันเองว่า และ"^[1] สำหรับชาวสกอตเรียกสัญลักษณ์นี้ว่า เอเพอร์แชนด์ (epershand) ซึ่งมีที่มาจาก "et per se and" แปลได้เป็นความหมายเดียวกัน

และมีข่าวลืออีกอย่างหนึ่งกล่าวว่า คำว่า แอมแพอร์แซนด์ มาจากผู้ประดิษฐ์คนหนึ่งที่ชื่อว่า ลินัส แอมเพอร์ (Linus Amper) จึงทำให้เกิด แอนด์ของแอมเพอร์ หรือ แอมเพอร์ส แอนด์ (Amper's And) และอ่านเพี้ยนกันมาเป็น แอมเพอร์แซนด์ ในปัจจุบัน^[2]

[แก้] ประวัติ

สัญลักษณ์แอมเพอร์แซนด์สามารถพบได้ในเอกสารยุคโรมันโบราณตั้งแต่ราวคริสต์ศตวรรษที่ 1 มาร์คุส ทุลลิอุส ทิโร (Marcus Tullius Tiro) ผู้เป็นเลขานุการของซิเซโร (Cicero) มา 36 ปี ได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้ที่ประดิษฐ์แอมเพอร์แซนด์ขึ้นใช้เป็นครั้งแรก^[3] สัญลักษณ์ในระยะแรกเป็นอักษร E และ T ตัวใหญ่ที่เขียนติดกัน เมื่อเวลาผ่านไปสัญลักษณ์ถูกเขียนให้โค้งมนและต่อเนื่องมากขึ้น เป็นแอมเพอร์แซนด์แบบอิตาลิก (ตัวเอียง)

จนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 8 ศิลปะการคัดลายมือ (calligraphy) เริ่มแผ่ขยายในโลกตะวันตก ผู้เขียนหนังสือด้วยการคัดลายมือตั้งใจที่จะใช้แอมเพอร์แซนด์ในการบีบย่อคำให้สั้นลง เพื่อให้งานของพวกเขาสามารถทำได้ง่ายขึ้น ในยุคนี้แอมเพอร์แซนด์จึงถูกบีบให้มากกว่าเดิมจนเป็นตัวอักษรแบบโรมันตามรูป

[แก้] อ้างอิง

1. ^ The ampersand. Adobe Fonts.
2. ^ http://www.word-detective.com/052003.html#ampersand
3. ^ The History of Court Reporting. National Court Reporters Association.

แอมเพอร์แซนด์ เป็นบทความเกี่ยวกับ ภาษา หรือ ตัวอักษร ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ แอมเพอร์แซนด์ ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ หรือ ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:ภาษา