ดักลาส ดีซี-8

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ดักลาส ดีซี-8 (Douglas DC-8) ดีซี-8 เป็นเครื่องบินเจ๊ตโดยสารแบบแรกของบริษัทดักลาส และ เป็นคู่แข่งกับโบอิง 707 ดีซี-8 บินครั้งแรกในวันที่ 30 มกราคม ค.ศ. 1958 และ เริ่มรับผู้โดยสารเป็นครั้งแรกเมื่อวันที่ 18 กันยายน ค.ศ. 1959 และมีการผลิตทั้งสิ้น 556 เครื่อง

[แก้] รายละเอียด ดีซี-8

• ผู้สร้าง บริษัท ดักลาส (สหรัฐอเมริกา)
• ประเภท เจ๊ตโดยสารพิสัยบินไกล เจ้าหน้าที่ 3-5 นาย อัตราผู้โดยสารสูงสุด 179 ที่นั่ง (ดีซี-8-50) และ 259 ที่นั่ง (ดีซี-8-63)
• เครื่องยนต์ เทอร์โบแฟน แพรทท์ แอนด์ วิทนีย์ เจที 3 ดี-1 แรงขับ 7,945 กิโลกรัม

หรือ เจที 3 ดี-3 แรงขับ 8,172 กิโลกรัม จำนวน 4 เครื่อง (ดีซี-8-50)

• เทอร์โบแฟน แพรทท์ แอนด์ วิทนีย์ เจที 3 ดี-7 แรงขับ 8,618 กิโลกรัม 4 เครื่อง (ดีซี-8-63)
• กางปีก 43.41 เมตร (ดีซี-8-50)
  • 45.26 เมตร (ดีซี-8-63)
• ยาว 45.87 เมตร (ดีซี-8-50)
  • 57.12 เมตร (ดีซี-8-63)
• สูง 12.91 เมตร
• พื้นที่ปีก 266.5 ตารางเมตร (ดีซี-8-50)
  • 271.9 ตารางเมตร (ดีซี-8-63)
• น้ำหนักเปล่า 60,020 กิโลกรัม (ดีซี-8-50)
  • 69,739 กิโลกรัม (ดีซี-8-63)
• น้ำหนักบรรทุกสูงสุด 21,092 กิโลกรัม (ดีซี-8-50)
  • 30,719 กิโลกรัม (ดีซี-8-63)
• น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด 147,415 กิโลกรัม (ดีซี-8-50)
  • 158,760 กิโลกรัม (ดีซี-8-63)
• อัตราเร็วเดินทาง 933 กิโลเมตร/ชั่วโมง (ดีซี-8-50)
• อัตราเร็วเดินทางประหยัด 842 กิโลเมตร/ชั่วโมง (ดีซี-8-63)
• พิสัยบินเมื่อบรรทุกสูงสุด 9,950 กิโลเมตร (ดีซี-8-50)
  • 7,240 กิโลเมตร (ดีซี-8-63)

^[1]

[แก้] อ้างอิง

1. ^ อภิวัตน์ โควินทรานนท์,อากาศยาน1979ฉบับเครื่องบิน,เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์,กรุงเทพ,2522

ดักลาส ดีซี-8 เป็นบทความเกี่ยวกับ เทคโนโลยี หรือ สิ่งประดิษฐ์ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ ดักลาส ดีซี-8 ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ