ชาวไทย้อย
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จุงเจีย ถู่เหยิน ถู่เหริน ไดออย เป็นคำเรียกหมู่ชนชาวไทที่หลงเหลืออยู่ในมณฑลไกวเจาของจีน คือโดยทั่วไปเรียกกันว่าจงเจีย (ชาวจีนเรียก) บางที่ก็ตุเยน หรือตุเรน พวกสอนศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิกในมณฑลไกวเจาของจีน เรียกชนพวกนี้ว่า ไดออย ถึงกับสร้างพจนานุกรมขึ้นฉบับหนึ่ง เรียกว่า พจนานุกรมฝรั่งเศส-ไดออย หมอดอดด์ได้พบคนที่ถูกเรียกว่าไดออยนี้ ที่ เมืองกวางนาน (ทางตะวันออกฉียงเหนือของมณฑลยูนนาน) ได้ขอร้องให้เขาออกสียงเรียกชื่อเชื้อชาติของเขาให้ฟังอย่างแน่ชัด เขาออกเสียงอย่างชัดเจนว่า "ไทย้อย"
ดร. วิลเลียม คลิฟตัน ดอดด์ หมอสอนศาสนาซึ่งเคยอยู่ในประเทศไทยมาเป็นเวลาหลายสิบปีได้เคยเดินทางไปสอนศาสนาและศึกษาถึงชนชาติไทด้วยตนเอง และได้เรียบเรียงเป็นหนังสือซึ่งแปลเป็นภาษาไทยโดยหลวงนิแพทย์นิสรรค์ ได้กล่าวถึงชาวไทซึ่งเรียกตนเองว่า ชาวจุงเจีย ไว้ว่า “ผู้หญิงจุงเจียไม่ได้รัดเท้าเหมือนหญิงเมี้ยว (จีน) แต่การแต่งกายนั้นใช้เสื้อคับและนุ่งผ้าถุง การแต่งกายชนิดนี้ยังใช้กันอยู่ทั่วไปตามนอก ๆ เมือง แต่ในเมืองไกวยางนั้น ผู้หญิงที่แต่งกายทันสมัย เช่น หญิงรุ่นสาวก็แต่งกายอย่างจีน คือใส่เสื้อหลวมและนุ่งกางเกง ซึ่งเป็นธรรมเนียมแต่งกายของหญิงจีน และโดยเหตุที่ผู้หญิงไม่ได้รัดเท้าเหมือนหญิงจีน จึงได้แลเห็นหญิงจุงเจียไปทำการงานในไร่นามากกว่าหญิงจีน แต่ผู้ชายชาติจุงเจียโดยมากเป็น ชาวนาและแต่งกายอย่างเดียวกับชาวนาจีนและชาวตำบลนั้น ต่อเมื่อถึงคราวมีงานออกหน้าออกตาเขาจึงแต่งกายใช้เสื้อยาวอย่างจีน
[แก้] อ้างอิง
- งานค้นคว้าเรื่องชนชาติไทย พลตรี หลวงวิจิตรวาทการ
|
|
---|---|
ภาษาไหล-เกยัน | หลี • เจียมาว • เกลาว • ลาติ • ลาติขาว • จาเบียว • ลาคัว • ลาฮา |
ภาษาคำ-ไท | เบ • แสก • ลักเกีย • อ้ายจาม • ต้ง • คัง • มู่หลาม • เหมาหนาน • สุย |
กลุ่มภาษาคำ-ไท > กลุ่มภาษาไท
|
|
กลุ่มเชียงแสน | ไทดำ • ไทยวน (ล้านนาไทย) • ไทขาว • ไทยสยาม • ไทฮ่างตง • ไทแดง • พวน • ตูลาว |
กลุ่มลาว-ผู้ไท | ลาว • ญ้อ • ผู้ไท • ไทยอีสาน |
กลุ่มไทพายัพ | อาหม • อ่ายตน • คำตี่ • คำยัง • พ่าเก • ไทขึน • ไทใหญ่ (ฉาน) • ไทลื้อ • ไทเหนือ |
กลุ่มอื่นๆ | ปายี • ไทถาน • ไทยอง • ไทหย่า |
ภาษาไต(อื่นๆ) | จ้วง • นุง • ต่าย (โท้) • ตุรุง • นาง • ปูยี |