พ่าเก

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ชาวไทพ่าเก เป็นชาวไทกลุ่มหนึ่งที่อพยพมาอาศัยอยู่ที่ประเทศอินเดีย โดยอพยพเข้าทางทิวเขาปาดไก่ ทางตอนเหนือของประเทศพม่าปัจจุบัน ถิ่นเดิมของชาวไทพ่าเกอยู่ที่เมืองเมาหลวง ต่อมาได้ติมตามกษัตริย์อาหมมาอยู่ที่เมืองกอง (โมกอง) บริเวณถ้ำผาใหญ่ และผานั้นเป็นผาอันเก่าแก่มาก จึงได้ชื่อว่า ชาวไทพ่าเก ถึงปี พ.ศ. 2358 จึงอพยพข้ามทิวเขาปาดไก่จึงอพยพสู่เมืองนุนสวนคำ ตั้งถิ่นฐานอยู่ที่รัฐอรุณาจัลประเทศ ต่อมาถูกน้ำท่วมบ้านเรือนเสียหาย จึงอพยพมาอยู่ริมลำน้ำจิก ครั้งอังกฤษเข้ามาปกครองเมืองนุนสวนคำ จึงย้ายไปอยู่ริมแม่น้ำทิหิงจนถึงปัจจุบัน

เนื้อหา 1 หมู่บ้านไทพ่าเกใต้ 1.1 การแต่งกายของชาวพ่าเกใต้ 1.2 บ้านเรือนของชาวพ่าเกใต้ 2 หมู่บ้านไทพ่าเกเหนือ 2.1 ทอฝ้าย 2.2 สังคมของไทพ่าเกเหนือ 3 อ้างอิง

[แก้] หมู่บ้านไทพ่าเกใต้

หมู่บ้านไทพ่าเกใต้ ตั้งอยู่ในตำบลชัยปุระ ชาวไทพ่าเกใต้เป็นกลุ่มคนไทในอินเดียที่พูดภาษาไทได้ และใช้ในชีวิตประจำวันด้วย ชาวไทพ่าเกใต้นับถือพระพุทธศาสนา

[แก้] การแต่งกายของชาวพ่าเกใต้

ชาวพ่าเกใต้ ผู้หญิงจะนุ่งผ้าซิ่นลาย ผู้ชายนุ่งโสร่งแบบพม่า หรือมิฉะนั้นก็จะนุ่งโจงกระเบนขาว หรือที่เรียกว่า ผ้าโธตีแบบฮินดู

[แก้] บ้านเรือนของชาวพ่าเกใต้

ที่หมู่บ้านพ่าเกใต้ มีลักษณะบ้านแตกต่างจากบ้านของชาวไทอาหมในโกหาติ คือเป็นแบบไทยในชนบท คือปลูกแบบยกพื้นมีใต้ถุนสูง มีนอกชานนอยู่นอกบ้าน ตัวบ้านทำด้วยไม้จริง และไม้ไผ่

[แก้] หมู่บ้านไทพ่าเกเหนือ

ชาวบ้านที่นั้นยังพูดภาษาไทพ่าเกอยู่ แต่คำเก่าเริ่มสูญไปเรื่อยๆ ส่วนคำใหม่ก็ไม่มีใครคิดขึ้น จึงมีภาษาอัสสัมมิส ภาษาพม่า และภาษาอังกฤษ ปะปนอยู่มาก และในวันข้างหน้าภาษาไทที่นี้อาจจะดับสูญไปก็ได้ เพราะภาษาไทพ่าเกจะมีชีวิตต่อไปได้ ภาษามักต้องขยายตัวเพิ่มคำขึ้นในภาษา ถ้าสร้างเองไม่ทัน หรือไม่เหมาะก็มักต้องยืมภาษาอื่นแต่ถ้าไม่มีการสร้างใหม่ ไม่นานก็จะกลายเป็นภาษาตาย และเลิกใช้กันในที่สุด

[แก้] ทอฝ้าย

คนไทในพ่าเกเหนือเก่งแต่การทอผ้าฝ้าย แต่ทอไหมไม่เป็น และไม่สันทัดในการเลี้ยงไหม ซึ่งต่างจากชาวไทอาหมที่ทอผ้าไหมเก่งมาก

[แก้] สังคมของไทพ่าเกเหนือ

ความเป็นสังคมเครือญาติของไทพ่าเกเหนือมีสูงมาก กับคนที่มาเยี่ยม ทั้งหมดจะถือว่าเป็นญาติพี่น้อง จึงเรียกแขกว่า "ปี่หน่อง" ผู้หญิงที่นั่นจะไม่ร่วมรับประทานอาหารพร้อมผู้ชายเพราะต้องคอยดูแลให้ผู้ชายรับประทานอาหารก่อน

[แก้] อ้างอิง

• ประวัติศาสตร์ชนชาติไท ของกัญญา ลีลาลัย

ด • พ • ก กลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆ ในตระกูลภาษาไท-กะได
ภาษาไหล-เกยัน	หลี • เจียมาว • เกลาว • ลาติ • ลาติขาว • จาเบียว • ลาคัว • ลาฮา
ภาษาคำ-ไท	เบ • แสก • ลักเกีย • อ้ายจาม • ต้ง • คัง • มู่หลาม • เหมาหนาน • สุย
กลุ่มภาษาคำ-ไท > กลุ่มภาษาไท
กลุ่มเชียงแสน	ไทดำ • ไทยวน (ล้านนาไทย) • ไทขาว • ไทยสยาม • ไทฮ่างตง • ไทแดง • พวน • ตูลาว
กลุ่มลาว-ผู้ไท	ลาว • ญ้อ • ผู้ไท • ไทยอีสาน
กลุ่มไทพายัพ	อาหม • อ่ายตน • คำตี่ • คำยัง • พ่าเก • ไทขึน • ไทใหญ่ (ฉาน) • ไทลื้อ • ไทเหนือ
กลุ่มอื่นๆ	ปายี • ไทถาน • ไทยอง • ไทหย่า
ภาษาไต(อื่นๆ)	จ้วง • นุง • ต่าย (โท้) • ตุรุง • นาง • ปูยี

ด • พ • ก กลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆ ในรัฐอรุณาจัลประเทศ ประเทศอินเดีย
ชมกลุ่มหลัก	อดิ • มิสมี
ชนกลุ่มน้อย	Aka • Apa Tani • Ashing • Bori • Chikum Dui • Chugpa • Deori • Digaru • Gallong • Hill Miri • Khamba • ขำติ (คำตี่) • คำยัง • Khowa • Lhoba • Lishipa • ลีซอ • Padam • Palibo • พ่าเก • เมมบา • มอนปา • มิจิ • Mikir • มินยอง • มิจู • Mishing • นาคา • Nishi • นอคเต • Nga • Ran • เชอร์ดุกเปน • Singpho • Sulung • ทักปา • ทังซา • Tutsa • หวั่นชู • Zekhring