การขัดเกลาทางสังคม
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
การขัดเกลาทางสังคม หรือ Socialization เป็นคำที่เริ่มมีมาตั้งแต่พจนานุกรมสมัยกรีก โดยเพลโตเป็นผู้บัญญัติใช้ แต่คำนี้เป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางในกลุ่มนักสังคมวิทยาชาวอเมริกันในช่วงทศวรรษ 1920 มีความหมายถึงการเรียนรู้ทางสังคมของมนุษย์ที่ได้รับมาจากครอบครัว สภาพแวดล้อม ระบบโครงสร้างทางประเพณี สังคม บรรทัดฐานของกลุ่มคน หล่อหลอมให้มนุษย์เข้าใจภาษา มาตรฐาน จริยธรรม ความคิด ทัศนคติต่อสังคม[1]
ซิกมันด์ ฟรอยด์ อธิบายไว้ว่า ตัวตนของบุคคลมี 3 ส่วน คือส่วนที่เรียกว่า id เป็นตัวตนที่มีมาตั้งแต่เกิด และตัวตนอีก 2 ส่วนได้แก่ ego และ superego เกิดจากการขัดเกลาของสังคม โดยเฉพาะในช่วง 5 ปีแรกของชีวิต[2]
[แก้] อ้างอิง
- ^ เอกศาสตร์ สรรพช่าง,ชูเกียรติ ศักดิ์วีระกุล My Darling Siam, นิตยสารจีเอ็ม ฉบับเดือนมกราคม 2551 หน้า 148-159
- ^ การขัดเกลาทางสังคม
การขัดเกลาทางสังคม เป็นบทความเกี่ยวกับ มนุษย์ มานุษยวิทยา และเรื่องที่เกี่ยวข้อง ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ การขัดเกลาทางสังคม ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ |