กระท้อน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

กระท้อน (อังกฤษ:Santol ,ชื่อวิทยาศาสตร์ : Sandoricum koetjape (Burm.f.) Merr.) เป็นไม้ผลเขตร้อนที่มีถิ่นกำเนิดอยู่ในบริเวณ เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ผลกระท้อนมีสีสะดุดตา เป็นไม้ยืนต้น สูงประมาณ 15 - 30 เมตร เปลือกต้นสีเทามี

ใบประกอบ มีใบย่อย 3 ใบ การเกาะติดของใบบนกิ่งแบบเรียงสลับ ใบย่อยรูปรีแกมไข่จนถึงขอบขนาน ขนาดประมาณ กว้าง 6 - 15 ซม. ยาว 8 - 20 ซม. เมื่อใบแก่จัดจะเปลี่ยนเป็นสีส้มแดงดอกออกเป็นช่อ ที่ซอกใบบริเวณปลายกิ่ง ดอกย่อยจำนวนมาก กลีบดอกสีเหลืองนวล

ผล ผลอ่อนสีเขียวมีน้ำยางสีขาว เมื่อผลแก่เปลือกผลจะเปลี่ยนเป็นสีเหลืองและมีน้ำยางลด น้อยลง รูปกลมแป้น ผิวมีขนแบบกำมะหยี่อ่อนนุ่ม ขนาดประมาณ 5.00 - 15.00 เชนติเมตร เมล็ดรูปรี มีปลอกเหนียวห่อหุ้ม มี 2 - 8 เมล็ด ภายในผลจะมีเมล็ด 3-5 เมล็ด และมีปุยสีขาวหุ้มอยู่ ซึ่งลักษณะ ของปุยและรสชาติจะแตกต่างกันออกไปในแต่ละพันธุ์

[แก้] สายพันธุ์

พันธุ์ที่ได้รับความนิยมสูงสูดเป็นพันธุ์กระท้อนห่อที่มีรสหวาน ได้แก่ พันธุ์อีล่า ปุยฝ้าย นิ่มนวล อินทรชิต ทับทิม ขันทอง เทพรส อีแดง ส่วนพันธุ์พื้นเมืองจะมีผลดก ผลมีขนาดเล็ก รสเปรี้ยว จึงนิยมนำมาทำเป็น กระท้อนดอง กระท้อนทรงเครื่อง^[1]

[แก้] สรรพคุณ

ใบสด ใช้ขับเหงื่อ ต้มอาบแก้ไข้

เปลือกต้น เปลือกต้นต้มน้ำดื่มแก้ท้องเสีย รักษาโรคผิวหนัง กลากเกลื้อน

ราก เป็นยาขับลม แก้ท้องเสีย บิด เป็นยาธาตุ^[2]

[แก้] อ้างอิง

1. ^ http://www.tistr.or.th/t/publication/page_area_show_bc.asp?i1=65&i2=16
2. ^ http://www.chiangmainews.co.th/viewnews.php?id=19060&lyo=1