Zespół klasztorny kamedułów na Bielanach
Z Wikipedii
Zespół klasztorny kamedułów na Bielanach - zespół obiektów pokamedulskich, w skład którego wchodzą kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny i zabudowania klasztorne. Zlokalizowany jest w Warszawie, przy ul. Dewajtis w Lesie Bielańskim w dzielnicy Bielany.
[edytuj] Opis
Kościół został wzniesiony dla zakonu Kamedułów, przybyłych tu z Wigier, w latach 1669-1710, lecz prace wykończeniowe ciągnęły się przez następne pół wieku. Kościół wzniesiony został w stylu późnobarokowym na planie wydłużonego ośmioboku z dwoma dużymi kaplicami. Wnętrza kościoła zdobi stiukowa dekoracja rokokowa oraz cenne obrazy. W zakrystii na sklepieniu znajdują się malowidła M. A. Palloniego z drugiej połowy XVII wieku, w kościele znajduje się serce Michała Korybuta Wiśniowieckiego oraz grób Stanisława Staszica.
Oprócz kościoła zachowane są do dziś inne zabudowania klasztorne: refektarz, infirmeria, dom gościnny i trzynaście domków pustelniczych - eremów. Z upływem lat liczba kamedułów malała i ostatni z nich zmarł w 1910 roku.
Obecnie z zespołem klasztornym sąsiaduje dawna Akademia Teologii Katolickiej, obecnie Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
[edytuj] Zabytek
Zespół wpisany jest do rejestru zabytków KOBiDZ[1] jako zespół klasztorny kamedułów na Bielanach, ul. Dewajtis 3, nr rej.: 18/1 z 1.07.1965:
- kościół p.w. Niepokalanego Poczecia NMP, 1669, 1734-58, nr rej.: 18/5 z 1.07.1965
- 13 eremów kamedulskich, 2 poł. XVII, nr rej.: 18/2 z 1.07.1965
- budynki poklasztorne, XVIII-XX, nr rej.: 18/3 z 1.07.1965
- grób Staszica, 1876, nr rej.: 18/4 z 1.07.1965
- obudowa źródła, 1835, nr rej.: 18/6 z 1.07.1965
