Zachariasz (prorok)

Z Wikipedii

Zachariasz (hebr. זְכַרְיָה, Zacharjahu, Jahwe pamięta) – izraelski prorok, którego działalność przypadła od listopada 520 p.n.e. do grudnia 518 p.n.e., czyli od ósmego miesiąca w drugim roku panowania Dariusza do dziesiątego miesiąca czwartego roku rządów tegoż króla. Wielu biblistów uważa go za kapłana, który według Księgi Nehemiasza (12, 16) stał na czele kapłańskiego rodu Iddo.

[edytuj] Księga Zachariasza

Jest autorem pierwszych ośmiu z czternastu rozdziałów księgi noszącej jego imię. Rozdziały te zawierają 8 wizji dotyczących odbudowy świątyni i nadziei na odnowę moralną bytu narodowego. Zachariasz jest pierwszym prorokiem, którego wizje przybierają obrazy surrealistyczne, dlatego określa się go jako prekursora proroctw apokaliptycznych.

W swojej nauce podkreśla transcendencję Boga. Jest przejęty przede wszystkim troską o odbudowę Świątyni Jerozolimskiej, a także o świętość narodu. Przepowiadając przyszłość Zachariasz głęboko wierzył że: Jahwe zniszczy ciemiężycieli Izraela, wszyscy Żydzi wrócą do Jerozolimy, Świątynia będzie odbudowana, Jahwe zamieszka w Świątyni, Jerozolima będzie miastem otwartym, bez murów, poganie przyjmą wiarę w Boga, naród odnowi się moralnie i będzie żył w wewnętrznym pokoju, jak również z sąsiadami, nastanie zgoda między władzą cywilną i kapłanami oraz że posty obchodzone na pamiątkę zburzenia Jerozolimy zostaną zniesione.

[edytuj] Zobacz też

• Zachariasz - męskie imię semickie.