Walerian Kalinka
Z Wikipedii
Walerian Kalinka - o. Walerian Kalinka CR (ur. 20 listopada 1826, zm. 26 grudnia 1886) – polski duchowny, historyk, założyciel Polskiej Prowincji Zmartwychwstańców.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
W latach (1840-45) studiował filozofię i prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Brał udział w powstaniu krakowskim 1846 r. W 1868 r. wstąpił do zgromadzenia zmartwychwstańców i w 1870 otrzymał święcenia kapłańskie. Należał do Towarzystwa Historycznego oraz do Akademii Umiejętności. Od 1856 członek Komitetu Wydawniczego Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu.[1] Był współtwórcą krakowskiej szkoły historycznej. Współpracownik Hotelu Lambert i jeden z krakowskich stańczyków. Ostatnie lata życia spędził we Lwowie (przy ul. Piekarskiej), kierując pierwszą fundacją Zmartwychwstańców w kraju. Założył tam Internat Ruski. Był prowincjałem regionu.
W latach 1891-1902 ukazało się zbiorowe wydanie jego prac (Dzieła, t. 1-12) w których przeprowadził głęboką analizę wewnętrznych przyczyn upadku Polski i rozbiorów, wskazując drogę odrodzenia. Jest autorem wielu prac naukowych głównie historycznych.
[edytuj] Dzieła
- Galicja i Kraków pod panowaniem austriackim, 1853
- Przegrana Francji i przyszłość Europy
- Hugo Kołłątaj
- Nasze zadania i uchybienia
- Ostatnie lata panowania Stanisława Augusta
- O Dziejach Polski prof. M.Bobrzyńskiego
- O znaczeniu obchodu 3 Maja
- Przegrana Francji i przyszłość Europy
- Względy Polskie w sprawie władzy świeckiej papieża
- Żale Polaków na Zachód
[edytuj] Źródła
- Norman Davies, Boże Igrzysko, t.1, str. 35
- Walerian Kalinka Jenerał Dezydery Chłapowski, Poznań 1885, nakładem księgarni J. Leitgebera i spółki
