Węglan baru
Z Wikipedii
| Węglan baru | |
| Ogólne informacje | |
| Nazwa systematyczna | węglan baru |
| Wzór sumaryczny | BaCO3 |
| Masa molowa | 197 g/mol |
| Wygląd | biały, bez zapachu |
| Identyfikacja | |
| Numer CAS | 513-77-9 |
| Właściwości | |
| Gęstość i stan skupienia | 4,43 g/cm3 (20°C); ciało stałe |
| Rozpuszczalność w wodzie | 20°C - 0,02 g/l (100°C - 0,06 g/l) |
| Temperatura topnienia | 1 450 °C (1 723,15 K; rozkład; pod zwiększonym ciśnieniem - 1740°C) |
| Niebezpieczeństwa | |
| MSDS | Karta charakterystyki węglanu baru Zewnętrzne dane MSDS |
 |
|
| Klasyfikacja UE | Treść oznaczeń: Xn - szkodliwy |
| Podobne związki | |
| Inne aniony | BaSO4, BaSO3 |
| Inne kationy | CaCO3, MgCO3, Na2CO3 |
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25°C, 1000 hPa) |
|
Węglan baru, BaCO3 - związek nieorganiczny, sól kwasu węglowego i baru.
Spis treści |
[edytuj] Właściwości
Węglan baru w temperaturze pokojowej jest ciałem stałym barwy białej, słabo rozpuszczalnym w wodzie. Tworzy rombowe kryształy, które w temperaturze ponad 800 °C przechodzi w odmianę heksagonalną, zaś powyżej 975°C w odmianę regularną.
pH jego roztworów wodnych wynosi 4 - 5 (0,016 g/l, 16°C). Barwi płomień palnika na kolor zielony.
Podczas ogrzewania następuje jego rozkład z wydzieleniem dwutlenku węgla : BaCO3 → BaO + CO2.
[edytuj] Otrzymywanie
Jest otrzymywany w reakcji barytu z węglanem potasu przy zwiększonym ciśnieniem: BaSO4 + K2CO3 → K2SO4 + BaCO3↓.
Można go też otrzymać z siarczku baru i węglanu sodu: BaS + Na2CO3 → NaS + BaCO3↓.
[edytuj] Zastosowanie
Stosuje się go w produkcji szkieł i szkliw łatwo topliwych i silnie załamujących światło. Służy też do zmiękczania wody kotłowej oraz jako napełniacz w produkcji farb, papieru oraz papieru. Jest też stosowany w pirotechnice oraz do produkcji czystego tlenku baru.
[edytuj] Toksyczność
Pyły węglanu baru działają drażniąco na skórę i oczy.
W przypadku spożycia niebezpieczne produkty rozkładu powodują zaburzenia w ośrodkowym układzie nerwowym, biegunkę oraz spazmy. Mogąteż wystąpić: ślinotok, nudności, wymioty oraz biegunka.
Przy przewlekłym narażeniu na kontakt z węglanem baru występują: arytmia serca i osłabienie jego pracy, wzrost ciśnienia krwi, zapaść krążenia oraz sztywność mięśni.
[edytuj] Pierwsza pomoc
Przy kontakcie z oczami lub ze skórą należy przemyć je dużą ilością wody.
W wypadku połknięcia należy podać choremu dużą ilość wody i spowodować wymioty. Należy też podać siarczan(VI) sodu w ilości 1 łyżki stołowej na ¼ litra wody. Wskazana jest jak najszybsza pomoc lekarza.
[edytuj] Działanie na organizmy wodne
Węglan baru jest toksyczny dla organizmów wodnych.
