Uniwersalne okręty desantowe typu Wasp

Z Wikipedii

Uniwersalne okręty desantowe typu Wasp
Opis typu
Producent	Stany Zjednoczone
Użytkownicy	US Navy
Stocznia	Ingalls Shipbuilding
Wprowadzenie do służby	1989
Zbudowane okręty	8
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	pełna 41 000 t
Długość	257 m
Szerokość	32 m
Zanurzenie	8 m
Napęd	dwie turbiny parowe o mocy 2 x 70 000 KM, dwie kotłownie, dwie śruby (na ostatnim okręcie Makin Island dwie turbiny gazowe)
Prędkość	20 węzłów
Załoga	1060 i 1900 żołnierzy desantu
Uzbrojenie	2 wyrzutnie rakiet przeciwlotniczych RAM 2 wyrzutnie rakiet przeciwlotniczych Sea Sparrow 3 działka 20 mm Phalanx CIWS, 4 karabiny maszynowe 12,7 mm, cztery działka 25 mm (LHD 5-7 3 działka 25 mm)
Wyposażenie lotnicze	liczba zmienia się w zależności od zadań. Przykładowo: desant: 42 śmigłowce CH-46 Sea Knight kontrola morza: 20 samolotów pionowego startu AV-8B Harrier II, 6 śmigłowców do zwalczania okrętów podwodnych
Galeria w Wikimedia Commons

Uniwersalne okręty desantowe typu Wasp (ang. Wasp class amphibious assault ship) - amerykańskie okręty desantowe służące od 1989 w Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych. Są to obecnie największe okręty desantowe na świecie.

[edytuj] Historia

Okręty typu Wasp powstały w oparciu o doświadczenia wyniesione z budowy i eksploatacji okrętów desantowych typu Tarawa. Klasyfikowane są jako okręty uniwersalne, gdyż mają wszystko potrzebne do wykonania uderzenia z morza: pomieszczenia dla około 2000 żołnierzy piechoty morskiej i ich sprzętu, pokład dla helikopterów i samolotów pionowego startu, które mogą dowozić i wspierać żołnierzy podczas desantu i na koniec wbudowany dok przenoszący amfibie, barki desantowe i poduszkowce, które mogą dowieźć żołnierzy i ciężki sprzęt na plażę. Okręty te są zwykle jądrem grupy okrętów desantowych (ang. Amphibious Ready Group), która przenosi tzw. Odział Ekspedycyjny Marines (ang. Marine Expeditionary Unit). Kilka takich grup patroluje oceany świata w danym momencie, dając Stanom Zjednoczonym zdolność wysadzenia silnego desantu na dowolnym wybrzeżu w przeciągu kilku dni.

Okręt może też funkcjonować w roli lekkiego lotniskowca, przenosząc w tym celu większą ilość samolotów pionowego startu. Jednak na okręcie nie zainstalowano tzw. "skoczni narciarskiej" (ang. ski jump), która mogłaby wspomagać starty myśliwców AV-8B Harrier II. To ogranicza znacznie efektywność okrętu w roli lekkiego lotniskowca, w porównaniu do innych okrętów na świecie wykonujących podobne zadania (np. brytyjskie lotniskowce typu Invincible).

W najbliższych latach okręty tej klasy zaczną przenosić samoloty transportowe pionowego startu V-22 Osprey. Samolot ten może dowieźć grupę 24 żołnierzy do celu oddalonego o 400 km od okrętu, z prędkością 360 km/h, czyli ponad dwa razy szybciej niż typowy helikopter.

[edytuj] Okręty typu Wasp

Nazwa, numer taktyczny, data wejścia do służby i baza:

• USS "Wasp" (LHD 1), 1989, Norfolk, Wirginia
• USS "Essex" (LHD 2), 1992, Sasebo, Japonia
• USS "Kearsarge" (LHD 3), 1993, Norfolk, Wirginia
• USS "Boxer" (LHD 4), 1995, San Diego, Kalifornia
• USS "Bataan" (LHD 5), 1997, Norfolk, Wirginia
• USS "Bonhomme Richard" (LHD 6), 1998, San Diego, Kalifornia
• USS "Iwo Jima" (LHD 7), 2001, Norfolk, Wirginia
• USS "Makin Island" (LHD 8), w budowie

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Dokładny opis ze strony Global Security (en)
• Galeria zdjęć