Ukraina Lewobrzeżna
Z Wikipedii
Lewobrzeżna Ukraina (Lewobrzeże) (ukr. Лівобережна Україна) – nazwa ukraińskiej krainy historyczno-geograficznej, leżącej na lewym brzegu Dniepru, czasem nazywana Hetmańszczyzną.
Od ugody perejasławskiej w 1654 roku praktycznie była autonomiczna (pod protektoratem Rosji), a od rozejmu andruszowskiego wchodziła w skład carstwa rosyjskiego.
Do Lewobrzeża należały terytoria obwodu czernihowskiego, połtawskiego, leżące na lewym brzegu Dniepru części obwodu kijowskiego i czerkaskiego, Kijów wraz okolicznymi miejscowościami (leżący na prawym brzegu Dniepru), a także północna część obwodu dniepropietrowskiego.
Na Lewobrzeżu od 1654 istniała autonomiczna władza. Rządził hetman, formalnie wybierany na generalnej radzie wojskowej. Administracyjnie Lewobrzeże dzieliło się na pułki (10 - czernihowski, hadziacki, kijowski, łubieński, mirhorodzki, niżyński, perejasławski, połtawski, pryłucki, starodubski) i sotnie, na czele których stali pułkownicy i sotnicy. Formalnie te posady były również obieralne, jednak w rzeczywistości obsadzali je członkowie starszyzny kozackiej.
Hetmańska autonomia i uprawnienia zostały tymczasowo zawieszone w latach 1722-1734, a ostatecznie zlikwidowane w 1764, a jej funkcje przejęło Kolegium Małorosyjskie. Nominalnie autonomia trwała jeszcze do 1781, kiedy to Lewobrzeże zostało rozdzielone na trzy namiestnictwa z siedzibami w Czernihowie, Nowogrodzie Siewierskim i Kijowie. W 1783 kozackie pułki zostały zmienione w regularne pułki armii rosyjskiej.
W 1796 Lewobrzeże stało się gubernią małorosyjską, podzieloną w 1802 na gubernię czernihowską i połtawską.
