The Shape of Jazz to Come
Z Wikipedii
The Shape of Jazz to Come | ||
Album studyjny Ornette Coleman | ||
Wydany | październik 1959 | |
Nagrywany | 22 maja 1959 | |
Gatunek | Free jazz | |
Długość | 37:41 | |
Wytwórnia | Atlantic | |
Producent | Nesuhi Ertegun | |
Oceny | ||
Płyta po płycie | ||
The Shape of Jazz to Come (1959) |
The Shape of Jazz to Come - trzeci album Ornette'a Colemana i pierwszy dla firmy Atlantic Records.
Spis treści |
[edytuj] Historia nagrania albumu
Swój pierwszy album Something Else! Coleman nagrał w 1958 r. dla firmy nagraniowej Contemporary Records z Los Angeles. Płyta charakteryzowała się tym, że była nagrana z pianistą Walterem Norrisem, który swoją grą, znakomitą, ale jednak sformalizowaną, nie dopuścił Dona Cherry'ego i Colemana do swobodnej, nieskrępowanej gry w czasie ich partii solowych.
Podczas nastęnych sesji firma usunęła co prawda pianino ale nakazała grać Colemanowi i Cherry'emu z innymi, doświadczonymi muzykami: perkusistą Shellym Manne'em, basistami Redem Mitchellem i Percym Heathem. Gdy nagrania te ukazały się na albumie firmy Contemporary Tomorrow is the Question Ornette Coleman był już w firmie Atlantic Records.
Nesuhi Ertegun, który będzie producentem wszystkim albumów Colemana dla firmy Atlantic nie miał żadnych obiekcji, co do zespołu Colemana czyli kornecisty Dona Cherry'ego, basisty Charlie'ego Hadena i perkusisty Billa Higginsa.
Do firmy Atlantic trafili dzięki Johnowi Lewisowi, pianiście z Modern Jazz Quartet, który po wysłuchaniu ich koncertu wypowiadał się o nich do prasy niezwykle pochlebnie. Powiedział m.in. To jest naprawdę jedyna nowa rzecz od innowacji Dizzy'ego Gillespie'ego, Charlie'ego Parkera i Theloniousa Monka w połowie lat 40 (1960). Następnie załatwił Cherry'emu i Colemanowi uczestnictwo w letniej szkole jazzu w Lenox w stanie Massachusetts, a ponieważ Nesuhi Ertegun był także producentem MJQ, załatwił podpisanie kontraktu Colemana z Atlantic.
Pierwsza sesja nagraniowa dla Atlantic Records odbyła się 22 maja 1959 r. Pomiędzy godziną 9:30 wieczorem a 3:30 w nocy grupa nagrała osiem utworów, z których sześć wypełniło album The Shape of Jazz to Come, siódmy Just for You ukazał się na albumie The Art of the Improvisers w 1970 r., a ósmy Monk and the Nun ukazał się na płycie Twins w 1971 r.
W porównaniu do nagrań dla Contemporary, była to płyta radykalna. Nie zawierała wyraźnie rozpoznawalnych struktur akordowych i prezentowała równoczesne improwizacje wszystkich muzyków w dużo większym stopniu swobodniejsze i uwolnione od dotychczasowych reguł w porównaniu do dotychczasowego jazzu.
Główną cechą radykalizmu Colemana było odrzucenie grania akordów na instrumentach. Każdy utwór z albumu z reguły rozpoczynał się krótkim melodyjnym wstępem (mniej więcej w stylu ówczesnego jazzu), a potem następowała kilkuminutowa improwizacja, po której następowała repetycja głównego tematu utworu. W sumie przypominało to jeszcze dotychczasową konstrukcję utworu (temat-solo-repertycja tematu), jednak z odrzuceniem akordowych struktur.
Reakcje na muzykę Colemana były różnorodne. Krytyk Martin Williams napisał w Jazz Review, że to, co Ornette Coleman gra będzie miało głęboki i przenikający wpływ na cały charakter muzyki jazzowej. Niektórzy z wielkich jazzmanów (Charles Mingus, Miles Davis, Dizzy Gillespie przyjęli postawę defensywną, obawiając się, że ich własna muzyka stanie się tak przestarzała, jak swing stał się w momencie tryumfu bebopu. Natomiast John Coltrane, Sonny Rollins i inni całkowicie otworzyli się na nową muzykę.
Grupa, która skutecznie opróżniała z publiczności kluby, w których grała, nagle zaczęła je zapełniać.
W 2003 r. magazyn Rolling Stone umieścił ten album na 246 pozycji na liście 500 najważniejszych albumów.
[edytuj] Muzycy
- Ornette Coleman - saksofon altowy
- Don Cherry - kornet
- Charlie Haden - kontrabas
- Billy Higgins - perkusja
[edytuj] Utwory
[edytuj] Strona 1
- Lonely Woman [4:59]
- Eventually [4:23]
- Peace [9:04]
[edytuj] Strona 2
- Focus on Sanity [6:51]
- Congeniality [6:47]
- Chronology [6:07]
[edytuj] Opis płyty
- Producent - Nesuhi Ertegun
- Studio - Radio Recorders, Hollywood, Kalifornia.
- Nagranie - piątek, 22 maja 1959, 9:30 wieczorem-3:30 w nocy
- Firma nagraniowa - Atlantic Records
- Numer katalogowy - 1317
- Data wydania - październik 1959
- Czas trwania - 37 min. 41 sek.
- Fotografie, fotografia na okładce - William Clayton
- Tekst na okładce - Martin Williams
- Projekt okładki - Marvin Israel
[edytuj] Bibliografia
- Bill Martin. Avant Rock. ISBN 0-126-9500-3
- Robert Palmer. Beauty is a Rare Thing. Broszura.