Synkretyzm przypadków

Z Wikipedii

Synkretyzm przypadków to zachodzące w językach fleksyjnych zjawisko przejmowania funkcji jednego przypadka deklinacji przez inny i będąca tego następstwem homonimia dwóch bądź kilku form fleksyjnych jednego leksemu. Dochodzi do tego na ogół na skutek zmian fonetycznych, w wyniku których formy obydwu przypadków stają się identyczne. Efektem synkretyzmu może być nawet eliminacja jednego przypadka z systemu deklinacyjnego języka.

Przykładem synkretyzmu jest przejęcie funkcji ablatywu (odpowiadającego na pytanie skąd?) przez dopełniacz z przyimkiem (od kogo? od czego?) w językach słowiańskich, w wyniku czego liczba przypadków została zredukowana do siedmiu.

W synkretycznych formach fleksyjnych danego wyrazu następuje neutralizacja opozycji morfologicznych. W rezultacie zamiast oczekiwanych 14 (po siedem przypadków każdej liczby) mamy znacznie mniej formalnie różnych form fleksyjnych danego leksemu, np. paradygmaty rzeczownikowe mają w l. poj. nie więcej niż 6 różnych form, w l. mn. – nie więcej niż 5 różnych form.

Formy synkretyczne w paradygmacie fleksyjnym leksemu "pani"

!	!l. poj.	!l. mn.
!M.	pani	panie
!D.	pani	pań
!C.	pani	paniom
!B.	panią	panie
!N.	panią	paniami
!Msc.	pani	paniach
!W.	pani	panie

Liczba pojedyncza – 2 różne formy, liczba mnoga – 5 różnych form, razem – 7.