Sputnik 1
Z Wikipedii
| Sputnik 1 | |
 |
|
| Inne nazwy | ISZ-1, PS-1, 1957 Alpha 2 |
| Zaangażowani | ZSRR |
| Indeks COSPAR | 1957-001B |
| Rakieta nośna | Sputnik 8K71PS |
| Miejsce startu | Bajkonur, Kazachstan |
| Orbita (docelowa, początkowa) |
|
| Perygeum | 214 km |
| Apogeum | 938 km |
| Okres obiegu | 96,19 min |
| Nachylenie | 65,1° |
| Mimośród | 0,05201 |
| Czas trwania | |
| Początek misji | 4 października 1957 (09:28:34 GMT) |
| Koniec misji | 25 października 1957 |
| Powrót do atmosfery | 4 stycznia 1958 |
| Wymiary | |
| Wymiary | śr. 58 cm |
| Masa całkowita | 83,6 kg |
Sputnik 1 (ros. "towarzysz podróży") – pierwszy sztuczny satelita Ziemi. Wystrzelony przez ZSRR 4 października 1957 roku. Wraz z 3 innymi satelitami serii Sputnik, był radzieckim wkładem w Międzynarodowy Rok Geofizyki. Wyniesienie Sputnika 1 na orbitę stało się początkiem wyścigu kosmicznego, między ZSRR a USA. Obserwacje wizualne i radiowe Sputnika były prowadzone na całym świecie.
Pierwszym radzieckim satelitą miał być przyszły Sputnik 3. Ponieważ nie był on gotowy na czas, a Rosjanie wiedzieli już o amerykańskim programie Vanguard, za wszelką cenę chcieli przyspieszyć własne pracę nad sztucznym satelitą. Zwiększano polityczne naciski na szybkie wyniesienie jakiegokolwiek satelity w przestrzeń kosmiczną. Dlatego też szef radzieckiego biura kosmicznego, Siergiej Korolow wyznaczył w jego zastępstwo Sputnika 1 - małego i prostego w budowie satelitę, który pozwoli wyprzedzić konkurencję. Wszystko wskazuje, że budowa statku przebiegała prowizorycznie, bez wstępnych szkiców i planów. Korolow nadzorował osobiście wszystkie aspekty budowy statku.
Sputnik 1 stał się pierwszym ludzkim tworem, który osiągnął orbitę okołoziemską.
Do momentu spłonięcia w atmosferze, Sputnik 1 zdążył okrążyć Ziemię 1400 razy, co oznacza, że przebył łącznie ok. 60 milionów kilometrów. Rakieta, która wyniosła Sputnika 1 również dotarła na orbitę okołoziemską. Była widziana z powierzchni Ziemi jako obiekt o jasności magnitudo 1. Sam Sputnik miał jasność magnitudo 6, i był trudny do zaobserwowania. Pomimo tego obserwacje wizualne i radiowe Sputnika były prowadzone na całym świecie, przez amatorów i profesjonalistów. Było to spowodowane między innymi tym, że Świat nie wiedział do końca, co krąży nad jego głową. Nie znano pojęcia sztuczny satelita i obawiano się, że może on przenosić broń.
Kilka replik Sputnika 1 można oglądać w muzeach w Rosji. Repliki znajdują się również w Muzeum Techniki w Warszawie i w Smithsonian National Air and Space Museum.
[edytuj] Budowa i działanie
Z przestrzeni kosmicznej nadawał sygnał radiowy na falach 20,005MHz i 40,002MHz, trzy razy w ciągu sekundy (do wysłuchania w zasobach Wikimedia Commons). Cztery anteny wystawały z kulistego statku pod kątem 35 stopni. Miały długość od 2,4 do 2,9m. Statek pobierał 1W mocy elektrycznej z 3 baterii srebrno-cynkowych. Korpus statku został wykonany z wysokoodblaskowego stopu aluminium o grubości 2 mm. Telemetrią przesyłano na Ziemię temperaturę poszycia statku (wewnątrz i na zewnątrz).
