Shingon
Z Wikipedii
Shingon (jap. 真言 - prawdziwe słowa) - japońska odmiana buddyzmu ezoterycznego (jap. 密教 mikkyō - tajemna nauka, nauki niejawne). Sektę Shingon-shū założył w VIII w. Kōbō Daishi (Kūkai).
Nazwa Shingon, to japońskie tłumaczenie słowa mantra oznaczające dosłownie prawdziwe słowa. Kūkai wierzył, że prawda może zostać wyrażona w słowach, a sama mowa posiada magiczną moc sprawczą.
Nauki Shingon oparte są na Mahâvairocana Sutra oraz na Vajrasekhara Sutra.
W odróżnieniu od innych szkół buddyzmu, centralną postacią wiary nie jest Budda historyczny (Gautama), a absolutny byt - Kosmiczny Budda Vairocana (jap. dainichi). Obejmuje on sobą wszystkie inne emanacje, jak Budda historyczny (Gautama), Uzdrawiający Budda (Yakushi) oraz Budda Nieograniczonego Światła (Amida). Poznanie absolutnego Buddy prowadzi do utożsamienia się człowieka z Buddą, czyli oświecenia.
Budda Vairocana został przez Japończyków dość szybko zasymilowany i utożsamiony z boginią słońca - Amaterasu. Japońskie imię Buddy Vairocany - Dainichi - zapisywane jest znakami 大日 oznaczającymi wielkie słońce, wielkie światło. Cały panteon bóstw sintoistycznych kami wywodzących się od Amaterasu zaczął być stopniowo utożsamiany z emanacjami Buddy Vairocany.
Kūkai przypisywał istotną rolę ciału i doznaniom zmysłowym na drodze do osiągnięcia oświecenia, przez co istotną rolę przypisywano sztuce. Poszczególne manifestacje Dainichi są często przedstawiane w postaci mandali - kosmologicznych diagramów używanych przez wyznawców Shingon do medytacji - najczęściej wykonywanych w postaci malowanych zwojów.
Shingon pochodzi ze środkowego okresu rozwoju buddyzmu tantrycznego w Indiach. Buddyzm ten rozprzestrzenił się z Indii na całą centralną Azję, Chiny i dotarł do Japonii.
Siedziba sekty Shingon-shū mieści się obecnie w Kōya-san w prefekturze Wakayama.
Spis treści |
[edytuj] Porównanie Buddyzmu Shingon z Wadżrajaną Tybetańską
- Brak praktyk i teorii Najwyższych Joga Tantr w Shingon.
- Z punktu widzenia Wadżrajany tantry Shingon można porównac do tantr Krija, Carja i Yoga.
- Powyższa tybetańska klasyfikacja nie jest używana w Szingon, gdzie tantry dzieli się na zōmitsu i junmitsu. Zōmitsu ma za swoje cele doczesne korzyści, takie jak bogactwo, zdrowie, harmonię z przyrodą, rozwój narodu, itd. Junmitsu pozwala na szczególną praktykę tantr Mahajany.
- Shingon uwarunkowany jest kulturą Dalekiego Wschodu, natomiast Wadżrajana Indo-tybetańską.
- Tantry tradycji Shingon przeniesione były ze środkowego okresu rozwoju buddyzmu tantrycznego w Indiach
- Pomimo obecności Shingon w Japonii nie było tam wiedzy o Wadżrajanie Tybetańskiej aż do 19 wieku, kiedy m.in. wydano "Tybetańską Księgą Zmarłych" w angielskim tłumaczeniu Evan-Wentz'a.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
[edytuj] Bibliografia
- Paul Varley Kultura japońska, WUJ, Kraków 2006, ISBN 83-233-2172-8
- Maciej Kanert Starożytna Japonia, WUJ, Kraków 2006, ISBN 83-233-2152-3
- Jolanta Tubielewicz Kultura Japonii. Słownik, WSiP, Warszawa 1996, ISBN 83-02-06378-9
