Sejmik elekcyjny
Z Wikipedii
Sejmik elekcyjny lub przedsejmowy – jeden z rodzajów sejmików partykularnych w I Rzeczypospolitej, pełniący funkcje samorządowe i dzielnicowe w okresie demokracji szlacheckiej. Był pierwszym szczeblem samorządu szlacheckiego. Sejmik zbierał się w celu wysłuchania legacji króla zwołującego sejm walny, wyboru posłów, przekazania obowiązujących instrukcji, oraz odebrania przysięgi od posłów (delegatów). Obradom sejmiku przewodniczył marszałek wybierany z grona szlachty. Sejmik wybierając posła układał instrukcję dla niego, określając tym samym granice jego działania na sejmie walnym. Mogły w nich warunkować swą zgodę dla uchwał sejmowych od przyjęcia swych postulatów lub dawać posłowi swobodę działania. Poseł, który działał sprzecznie z instrukcją, nie był karany – jedyną konsekwencją było niewybranie go następnym razem. Niektóre postanowienia sejmu walnego wymagały zatwierdzenia przez sejmik. W przypadku odmowy, król zwracał się z prośbą do opornego sejmiku by ten jednak zatwierdził rozpatrywaną ustawę.
Sejmikom partykularnym pośredniczył przed sejmem walnym zjazd całej prowincji koronnej czyli sejmik generalny. Sejmiki generalne zbierały się dla Wielkopolski w Kole, dla Małopolski w Korczynie, a dla województw wschodnich np. (województwa ruskiego i innych) w Sądowej Wiszni.
Inne sejmiki partykularne (tzw. rządy sejmikowe) w okresie I Rzeczypospolitej:
