Scipione Rebiba
Z Wikipedii
| kard. Scypion Rebiba | |
| biskup Sabiny | |
| Urodzony | 2 lutego 1504 San Marco d'Alunzio |
| Nominacja biskupia | 16 marca 1541 biskup pomocniczy Chieti biskup tytularny Amyclae |
| Kreacja kardynalska | 20 grudnia 1555 |
| Za papieża | Pawła IV |
| Zmarł | 23 lipca 1577 Rzym |
Scipione Rebiba (ur. 2 lutego 1504 w San Marco d'Alunzio, zm. 23 lipca 1577 w Rzymie) - włoski kardynał, inkwizytor.
W młodości był współpracownikiem kardynała Gian Pietro Carafy, m. in. jako jego wikariusz w archidiecezji Neapol. W 1551 został wyświęcony na biskupa (początkowo otrzymał tytularną diecezję Amicle jako biskup pomocniczy Chieti, ale już po kilku miesiącach został ordynariuszem Motula). Kiedy w 1555 Carafa został papieżem Pawłem IV wezwał Rebibę do Rzymu i mianował go kardynałem (20 grudnia 1555) oraz arcybiskupem Pizy (13 kwietnia 1556 - 19 czerwca 1560). Biskup Troia od czerwca do września 1560. Legat a latere w Polsce w 1560, po powrocie z legacji papież Pius IV uwięził go w związku ze śledztwem przeciwko nepotom Pawła IV o popełnione przez nich nadużycia. Rebiba został uniewinniony i uwolniony, odmówił jednak dalszej współpracy z Piusem IV. Uczestniczył w konklawe 1559, konklawe 1565-1566 i konklawe 1572. Papież Grzegorz XIII mianował go wielkim inkwizytorem Rzymskiej Inkwizycji. Kardynał-biskup Albano (1573-74) i Sabiny (od 1574).
Kardynał Rebiba jest niezwykle ważną postacią dla Kościoła ze względu na fakt, że do niego sięga sukcesja apostolska większości żyjących obecnie biskupów. Nie zachowały się żadne dane dotyczące jego własnej konsekracji, choć przypuszcza się, że wyświęcił go jego wieloletni protektor Gian Pietro Carafa.
[edytuj] Link zewnętrzny
Biogram w słowniku kardynałów Salvadora Mirandy
| Poprzednik Antonio Michele Ghisleri |
Wielki Inkwizytor Rzymskiej Inkwizycji (1573-1577) |
Następca Giacomo Savelli |
