Scipione Rebiba

Z Wikipedii

kard. Scypion Rebiba
biskup Sabiny
Urodzony	2 lutego 1504 San Marco d'Alunzio
Nominacja biskupia	16 marca 1541 biskup pomocniczy Chieti biskup tytularny Amyclae
Kreacja kardynalska	20 grudnia 1555
Za papieża	Pawła IV
Zmarł	23 lipca 1577 Rzym

Scipione Rebiba (ur. 2 lutego 1504 w San Marco d'Alunzio, zm. 23 lipca 1577 w Rzymie) - włoski kardynał, inkwizytor.

W młodości był współpracownikiem kardynała Gian Pietro Carafy, m. in. jako jego wikariusz w archidiecezji Neapol. W 1551 został wyświęcony na biskupa (początkowo otrzymał tytularną diecezję Amicle jako biskup pomocniczy Chieti, ale już po kilku miesiącach został ordynariuszem Motula). Kiedy w 1555 Carafa został papieżem Pawłem IV wezwał Rebibę do Rzymu i mianował go kardynałem (20 grudnia 1555) oraz arcybiskupem Pizy (13 kwietnia 1556 - 19 czerwca 1560). Biskup Troia od czerwca do września 1560. Legat a latere w Polsce w 1560, po powrocie z legacji papież Pius IV uwięził go w związku ze śledztwem przeciwko nepotom Pawła IV o popełnione przez nich nadużycia. Rebiba został uniewinniony i uwolniony, odmówił jednak dalszej współpracy z Piusem IV. Uczestniczył w konklawe 1559, konklawe 1565-1566 i konklawe 1572. Papież Grzegorz XIII mianował go wielkim inkwizytorem Rzymskiej Inkwizycji. Kardynał-biskup Albano (1573-74) i Sabiny (od 1574).

Kardynał Rebiba jest niezwykle ważną postacią dla Kościoła ze względu na fakt, że do niego sięga sukcesja apostolska większości żyjących obecnie biskupów. Nie zachowały się żadne dane dotyczące jego własnej konsekracji, choć przypuszcza się, że wyświęcił go jego wieloletni protektor Gian Pietro Carafa.