Ring wiedeński
Z Wikipedii
Ring (niem. Ringstraße) – okazały bulwar w centrum Wiednia, powstały w latach 1860-1890, jedna z najbardziej reprezentacyjnych ulic stolicy Austrii. Jej długość wynosi 5,2 km.
[edytuj] Historia
Do XIX wieku stolica Austrii dusiła się w ciasnej przestrzeni ograniczonej murami miejskimi. Po Wiośnie Ludów postanowiono mury zburzyć, aby nigdy więcej nie mogły się one stać miejscem oporu mieszkańców wobec Habsburgów (w 1848 mury odegrały ważną rolę podczas walk między wojskami rządowymi a rewolucjonistami). Z dawnej zabudowy praktycznie nic nie zostało, z wyjątkiem Burgtor – bramy pałacowej, której obecny wygląd pochodzi z lat 20. XIX wieku.
Cesarz Franciszek Józef I w miejscu rozbieranych murów nakazał budowę reprezentacyjnej alei, okrążającej od południa Innere Stadt. Jest to właściwie jeden wielki pomnik tego monarchy, któremu stolica Austrii zawdzięcza dzisiejszy wygląd. Większość budynków wybudowana jest w stylu historycznym.
Jako pierwszy na Ringu (jeszcze przed wyburzeniem murów) powstał Kościół Wotywny – Votivkirche – podziękowanie za uratowanie życia cesarzowi podczas zamachu, który miał miejsce w pobliżu tego miejsca.
Inne znane budynki przy bulwarze:
- Nowy Ratusz – Rathaus – 1884, wzorowany na ratuszu w Brukseli,
- Parlament – dawna Rada Państwa (Reichratsgebäude), gdzie w 1918 na gruzach imperium Habsburgów proklamowano republikę,
- Uniwersytet – lata 1873-1894,
- Teatr Zamkowy – Burgtheater, kiedyś k.u.k. Hofburgtheater, 1880),
- Ringtheater – 1872 – 1874, nieistniejący obecnie, spłonął w 1881,
- Muzeum Historii Sztuki – Kunsthistorisches Museum z lat 1872-1891 oraz Muzeum Historii Naturalnej – Naturhistorisches Museum z lat 1871-1889 (dawniej Kunsthistorisches Hofmuseum und Naturhistorisches Hofmuseum); dwa bliźniacze budynki w stylu włoskiego renesansu,
- Opera Narodowa – Staatsoper, dawniej k.k. Hofoper – 1869 – pierwszy tego typu budynek na Ringu,
- Giełda – Börse – lata 70. XIX wieku,
- dawne Ministerstwo Wojny – Kriegsministerium wybudowane na polecenie i pod kierunkiem arcyksięcia Franciszka Ferdynanda.
W czasie II wojny światowej niektóre budynki zostały mocno zniszczone, jednak wszystkie dokładnie zrekonstruowano.
Po wojnie w latach 50. wybudowano Ringturm – wieżowiec należący do firmy ubezpieczeniowej.
Wiedeński Ring jest jednym z symboli miasta. W ciągu dnia mkną po nim tysiące samochodów, w nocy pięknie oświetlony zachęca do spacerów.
[edytuj] Nazwy poszczególnych części Ringu i ich zmiany w przeciągu lat
Ze wschodu na zachód:
- Stubenring – nazwa od Stubentor i Stubenbastei – dawnej bramy i baszty w murach miejskich.
- Parkring – w latach 1910-1920 Kaiser Wilhelm-Ring, najstarsza i obecna nazwa pochodzi od pobliskiego Stadtparku – największego parku miejskiego Wiednia.
- Schubert Ring – do 1928 Kolowatring, od znajdującego się tam pałacu Kolowat; dzisiejsza nazwa od Franza Schuberta, kompozytora austirackiego.
- Kärtner Ring – od Kärtnertor i Kärtnerbastei, w latach 1917-1920 Kaiserin Zita-Ring.
- Opernring – przebiega obok wiedeńskiej opery, w latach 1917-1920 Kaiser Karl-Ring.
- Burgring – obok Hofburga, do 1940 Dr. Ignaz Seipel-Ring (upamiętniono austriackiego kanclerza i profesora teologii uniwersytetu wiedeńskiego), 1940 – 1945 Josef Bürckel-Ring (Josef Bürckel był nazistowskim urzędnikiem, odpowiedzialnym m.in. za deportację Żydów; pełnił też funkcję gauleitera Wiednia).
- Dr. Karl Renner Ring – Karl Renner – pierwszy kanclerz republiki. Część nazywała się w przeszłości Mölkerring od Mölker Bastei – dawnej baszty murów miejskich i Mölkertor – bramy miejskiej; następnie do 1920 Franzensring (nazwa od imion monarchów z dynastii Habsburgów), 1920 – 1934 Ring des 12. November – daty ustanowienia w Austrii republiki. Pozostała część należała do Burgring – w obecnej formie dopiero od zakończenia II wojny światowej.
- Dr. Karl Lueger – od nazwiska Karla Luegera, zasłużonego, ale i kontrowersyjnego (z racji swojego antysemityzmu) burmistrza Wiednia na przełomie XIX i XX wieku; w przeszłości część Mölkerring.
- Schottenring – od Schottenbastei i Schottentor w danych murach miejskich.
