René Coty
Z Wikipedii
| René Coty 20 marca 1882 - 22 listopada 1962 |
|
 |
|
 17. Prezydent Republiki Francuskiej Współksiążę Andory |
|
| Okres urzędowania | od 16 stycznia 1954 do 8 stycznia 1959 |
| Przynależność polityczna | Républicains indépendants |
| Poprzednik | Vincent Auriol |
| Następca | Charles de Gaulle |
René-Jules-Gustave Coty (ur. 20 marca 1882 w Hawrze, zm. 22 listopada 1962 tamże) – polityk francuski.
Urodził się w Hawrze. Z wykształcenia i zawodu był adwokatem. W czasie I wojny światowej służył a armii i walczył w bitwie pod Verdun.
W 1936 roku został wybrany senatorem. W 1940 roku głosował za przyznaniem pełni władzy marszałkowi Philippe Pétainowi. Po wojnie został ponownie wybrany do Izby Wyższej (Rady Republiki), której był wiceprzewodniczącym od 1948 roku.
Pełnił urząd ministra ds. rekonstrukcji w latach 1947-1948 w gabinetach premierów Roberta Schumana i André Marie.
W dwunastej turze głosowania został wybrany w 1954 prezydentem Republiki. W dużej mierze przyczynił się do tego Jacques Chaban-Delmas. Przed wyborem był stosunkowo mało znanym politykiem.
W czasie wydarzeń w maju 1958 roku powierzył, aby uniknąć wojny domowej, misję stworzenia nowego gabinetu generałowi Charles'owi de Gaulle'owi. Ten zgodził się pod warunkiem, iż pozwoli mu się przygotować nową konstytucję. Coty i parlament zgodzili się na to, a także na rozpisanie nowych wyborów prezydenckich i parlamentarnych. De Gaulle zastąpił Coty'ego na stanowisku prezydenta w dniu 8 stycznia 1959 roku.
Na emeryturze Coty zasiadał – z racji bycia byłym prezydentem – w Radzie Stanu. Skrytykował m.in. projekt de Gaulle'a wniesiony w 1962 roku, który przewidywał wybór głowy państwa w głosowaniu powszechnym.
[edytuj] Zobacz też
| Poprzednik Vincent Auriol |
 |
Prezydent Francji od 1954 do 1959 |
|
Następca Charles de Gaulle |
| Poprzednik Vincent Auriol |
 |
Francuski książę Andory od 1954 do 1959 |
|
Następca Charles de Gaulle |
W dniu powstania
Georges Bidault • Paul Coste-Floret • René Coty • Robert Lacoste • André Marie • Daniel Mayer • René Mayer • François Mitterrand • Jules Moch • Marcel Edmond Naegelen • Pierre Pflimlin • Christian Pineau • Germaine Poinso-Chapuis • Robert Schuman • Pierre-Henri Teitgen
Późniejsi członkowie rządu
Édouard Depreux
W dniu powstania
Léon Blum • Paul Coste-Floret • René Coty • Yvon Delbos • Robert Lacoste • Robert Lecourt • André Marie • André Maroselli • Daniel Mayer • René Mayer • Jules Moch • Pierre Pflimlin • Christian Pineau • Henri Queuille • Paul Ramadier • Paul Reynaud • Pierre Schneiter • Robert Schuman • Paul-Henri Teitgen
W dniu powstania
Jules Catoire • Paul Coste-Floret • René Coty • Robert Lacoste • Robert Lecourt • André Marie • Daniel Mayer • René Mayer • Jules Moch • Pierre Pflimlin • Christian Pineau • Henri Queuille • Tony Revillon • Pierre Schneiter • Robert Schuman
|
Konwent Narodowy¹ • Dyrektoriat¹ • Konsulat¹ |
|
|
Jacques-Charles Dupont de l'Eure • Komisja Wykonawcza¹ • Louis-Eugène Cavaignac • Karol Ludwik Napoleon Bonaparte |
|
|
Louis Jules Trochu • Louis Adolphe Thiers • Patrice Mac-Mahon • Jules Grévy • Marie François Sadi Carnot • Jean Casimir-Périer • Félix François Faure • Émile François Loubet • Armand Fallières • Raymond Poincaré • Paul Deschanel • Alexandre Millerand • Gaston Doumergue • Paul Doumer • Albert Lebrun |
|
|
Rząd Tymczasowy Republiki Francuskiej 1944-1947: |
Charles de Gaulle • Félix Gouin • Georges Bidault • Vincent Auriol² • Léon Blum |
|
Vincent Auriol • René Coty |
|
|
Charles de Gaulle • Alain Poher² • Georges Pompidou • Alain Poher² • Valéry Giscard d'Estaing • François Mitterrand • Jacques Chirac • Nicolas Sarkozy |
¹ organ zbiorowy; ² tymczasowo
