Red Arrows
Z Wikipedii
Red Arrows, Zespół Akrobacyjny Królewskich Sił Powietrznych Wielkiej Brytanii, to zespół akrobacyjny RAF stacjonujący na lotnisku Scampton w Wielkiej Brytanii.
Na godle Red Arrows znajduje się 9 samolotów w formacji "Diament", która stała się znakiem rozpoznawczym zespołu, oraz motto: "Eclat", co oznacza perfekcję lub znakomitość.
Zespół Red Arrows został sformowany w końcu roku 1964 w celu reprezentowania całego RAF i zastąpienia wielu zespołów sygnowanych przez różne dywizjony.
Początkowo, Red Arrows byli wyposażeni w siedem samolotów treningowych Folland Gnat, które przejęto od innego zespołu akrobacyjnego: Yellowjacks. Wybrano je ponieważ były dużo tańsze w eksploatacji niż myśliwce bojowe. W pierwszym sezonie istnienia, Red Arrows przedstawili 65 pokazów w całej Europie. W 1966 zespół rozrósł się do dziewięciu członków, która to liczba pozwalała na latanie w najbardziej charakterystycznej dla zespołu formacji "Diamentowa dziewiątka". W końcu 1979 zespół przesiadł się na samoloty BAE Hawk. Red Arrows dają pokazy na całym świecie, do tej pory w ponad piędziesięciu krajach i uważani za najlepszy lotniczy zespół akrobacyjny na świecie.
Spis treści |
[edytuj] Piloci
Od 1966 każdego roku w zespole jest dziewięciu pilotów, wszyscy są ochotnikami. Pilot musi mieć na koncie przynajmniej jeden lot bojowy na szybkim odrzutowcu jak Panavia Tornado lub Harrier i 1500 godzin nalotu. Nawet przy takich, wysokich wymaganiach na każde miejsce w zespole jest przynajmniej dziesięciu kandydatów. Piloci służą w Red Arrows trzy lata. Każdego roku zmienia się trzech pilotów , co zapewnia równy poziom doświadczenia w zespole: zawsze znajduje się w nim trzech pilotów pierwszorocznych, trzech z drugiego roku i trzech z trzeciego, ostatniego roku. Do tej pory w zespole nie latały kobiety.
Red Arrows nie mają pilotów rezerwowych, ze względów bezpieczeństwa. Jeśli jeden pilot jest chory, zespół może dawać pokazy bez niego w ośmioosobowej formacji. Jeśli jednak lider zespołu nie może latać, nie lata cały zespół. Każdy pilot zajmuje zawsze tą samą pozycję w formacji. Piloci spędzają sześć miesięcy od września do kwietnia ćwicząc do nadchodzącego sezonu pokazów.
Oprócz dziewięciu pilotów podstawowych, jest jeszcze jeden pilot, w pełni wykwalifikowany do latania na Hawku, który prowadzi dziesiątą maszynę (Red 10) w czasie przelotów na inne lotniska. To oznacza, że zespół ma rezerwowy samolot w czasie pokazów. Do obowiązków tego pilota należy także koordynacja pokazu. W "Red 10" latają także kamerzysta i fotograf, robiący zdjęcia w powietrzu.
[edytuj] Samolot
Red Arrows nie używają myśliwców bojowych z powodu kosztów. Zespół posiada dwanaście Hawków, z czego sześć od czasu wprowadzenia ich do służby w 1979 roku. Przy porównaniu Hawka do dużo nowocześniejszych myśliwców okazuje się, że Hawk nadal jest bardzo szybki i zwrotny, idealny do akrobacji na małej wysokości. Red Arrows zazwyczaj latają z prędkością 360 węzłów (ok. 668 km/h).
Charakterystyka
- Rozpiętość skrzydeł - 9.39 m
- Długość - 11.85 m
- Wysokość - 4 m
- Maksymalna prędkość na poziomie morza - 1037 km/h
- Maksymalny pułap lotu - 15894 m
- Waga - 3628 kg
- Maksymalna waga startowa- 8330 kg
- Silnik - Rolls-Royce Adour Mk 151
- Ciąg - 23 kN
[edytuj] Pokazy
Swój pierwszy pokaz Red Arrows dali w na lotnisku w Little Rissington 6 maja 1965 i miał służyć przedstawieniu nowego zespołu mediom. Pierwszy publiczny pokaz odbył się 9 maja 1965 w Clermont-Ferrand we Francji z okazji francuskiego święta Dnia Niepodległości. Pierwszy pokaz w Wielkiej Brytanii odbył się 15 maja 1965 w Biggin Hill.
Pierwszy pokaz w Polsce odbył się 11 maja 1999 na lotnisku w Dęblinie.
Podczas pokazów zespół nigdy nie lata bezpośrednio nad publicznością. Wszystkie manewry w pełnej formacji odbywają się nie niżej niż ok. 90 m (300 stóp), "para synchro" może zejść na ok. 30 m (100 stóp) i na ok. 45 m (150 stóp) w locie odwróconym. Zespół ma przygotowane kilka rodzajów pokazu, które są wykonywane w zależności od pogody, szczególnie wysokości chmur. O rodzaju pokazu decyduje lider zespołu już po wystartowaniu. Aby widownia mogła obejrzeć pełny pokaz, chmury muszą być przynajmniej na wysokości ok. 1300 m (4500 stóp). Najmniej widowiskowy pokaz odbywa się, gdy chmury znajdują się poniżej ok. 750 m (1500 stóp).
Najwięcej, bo aż 136 razy zespół dawał pokaz w roku 1995. Najmniej w roku 1975, co było spowodowane kryzysem paliwowym w 1973.
Dym, który samoloty zostawiają na niebie, powstaje w rezultacie odparowania oleju napędowego rozpylanego za pomocą trzech dysz znajdujących się przy wylocie silnika. W zależności od potrzeb pilot może wypuszczać niewielkie ilości oleju przez wybraną dyszę. Gdy olej napędowy styka się z gorącymi spalinami przy wylocie silnika (mającymi temperaturę ok. 550 stopni Celsjusza), gwałtownie paruje, co powoduje wydzielanie się dużych ilości białego dymu. Przed wypuszczeniem oleju napędowego, można dodać do niego farby, i zabarwić dym np. na czerwono.
