Prawia
Z Wikipedii
Prawia to siła sprawcza nadająca ruch i życie światu, słowiański odpowiednik greckiego Logos. Sformułowanie używane i spotykane w Księdze Welesa (źródle o niepotwierdzonej autentyczności), prezentującej pewne elementy mitologii słowiańskiej.
Księga i jej poszczególne fragmenty datowane są przez badaczy na okres od VII do XIX w. Pisane były w trzech narzeczach słowiańskich. Z treści księgi wynika, że Prawia to siły przyrody, które doprowadziły do powstania materii, decydujące o jej skomplikowanych własnościach i strukturze. Pierwotnym przejawem Prawii jest chaos i przypadek uwidaczniający się w każdym elemencie świata. Z Prawi wynikają też prawa biologiczne i ewolucyjne, które nie są niczym innym jak przeniesieniem do natury praw ruchu i chaosu. Również cała kultura człowieka, jego działania i intelekt są przejawem pierwotnego chaosu.
Prawia oznacza świadomość bytu i świata, która istnieje zarówno w człowieku jak i poza nim; przekształca świat w świadomy siebie, samodzielny i wieloelementowy swoisty organizm. Słowiańskie pojmowanie Prawii jako bytu to zasady, które sprawiają, że świat jest taki jaki jest, złożony, chaotyczny i świadomy swojego istnienia. Za Prawię uznać więc można poniekąd Wyraj – niebiański świat ziemski i źródło prawa dla świata.
Prawia to świadomość ludzi i ich ścisłej łączności z naturą. Wstrzymanie realizacji prawijnego motoru dziejów prowadzi do wytwarzania kultury rozpadowej, kalekiej i pośrednio zagrażającej człowiekowi. Ludzkie działanie i kultura jest elementem Prawii, ale nie jest ani konieczna, ani specjalnie wyróżniona ani też niezastąpiona. Realizacja elementów Prawii to szansa stania się świadomym siebie i zdolnym do pełnienia roli twórcy kultury i przyjaznego dla świata narzędzia zmian natury.
