Polarne chmury stratosferyczne
Z Wikipedii
Polarne chmury stratosferyczne (ang. polar stratospheric clouds, w skrócie PSCs; PSC II rodzaju zwane są także nacreus, mother-of-pearl) występują zimą w polarnej atmosferze, na wysokości od 15 do 25 km (w stratosferze). Związane są z powstawaniem dziury ozonowej.
Stratosfera jest bardzo sucha w porównaniu z troposferą (w której występuje większość obserwowanych chmur) i chmury tworzą się tam rzadko.
[edytuj] Klasyfikacja
W zależności od składu wyróżnia się:
- PSC I rodzaju, tworzące się w temperaturach poniżej -78°C:
- typu Ia, złożone z lodu wodnego i kwasu azotowego,
- typu Ib, złożone z lodu wodnego, oraz kwasów azotowego i siarkowego,
- PSC II rodzaju, tworzące się przy temperaturze poniżej -88°C, złożone wyłącznie z lodu wodnego; występują częściej nad Antarktyką, gdzie atmosfera jest chłodniejsza niż nad Arktyką.
Chmury PSC znajdują się wysoko na niebie i mogą odbijać promienie słoneczne spod horyzontu w stronę ziemi co powoduje ich jasne świecenie przed i po zachodzie słońca.
[edytuj] Zobacz też
- obłoki srebrzyste ([1] ang. noctilucent clouds, polarne chmury mezosferowe)
- Susan Solomon