Piotr Szczepanik
Z Wikipedii
Piotr Szczepanik (ur. 14 lutego 1942 roku w Lublinie), polski piosenkarz, aktor i gitarzysta.
Studiował historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i tam rozpoczął działalność artystyczną w kabarecie „Czart” i „Dren”. Debiutował w 1963 na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie. Znany z takich przebojów jak Żółte Kalendarze (autor tekstu: Jerzy Miller), Kochać , Goniąc kormorany (autorem obu tekstów jest Andrzej Tylczyński) i innych.
Na przełomie lat 60. i 70. XX w. wraz z B. Łazuką i J. Fedorowiczem prezentował popularny program estradowo-kabaretowy "Popierajmy się". W latach 70. występował solo (przy akompaniamencie gitary) w programach muzyczno-poetyckich oraz z recitalami pieśni i romansów. Śpiewał także utwory A. Nowaka. Działał też jako aktor (zagrał m.in. tytułową rolę w telewizyjnej adaptacji Chama E. Orzeszkowej, 1979).
Bard NSZZ "Solidarność" od 1980 r. przez cały stan wojenny do 1989 r. Organizator Festiwalu Piosenki Prawdziwej (1981) oraz koncertów w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej. Po 1990 r. szef Zespołu Współpracy ze Środowiskami Twórczymi w Kancelarii Prezydenta Lecha Wałęsy. W 2005 członek Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich.
[edytuj] Wybrana dyskografia
- 1966 Piotr Szczepanik śpiewa
- 1969 Największe przeboje
- 1987 P. Szczepanik, największe przeboje
- 1991 P. Szczepanik & Ricercar 64
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Piotr Szczepanik w bazie filmpolski.pl
