Piotr Gontarczyk
Z Wikipedii
Piotr Gontarczyk (ur. 29 kwietnia 1970 w Żyrardowie ), polski historyk i politolog.
Ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1998 - 2005 pracował w Biurze Rzecznika Interesu Publicznego i należał do najbliższych współpracowników sędziego Bogusława Nizieńskiego. W marcu 2003 obronił pracę doktorską na temat Polskiej Partii Robotniczej. Od 2006 jest zastępcą dyrektora Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów Instytutu Pamięci Narodowej. We wrześniu 2007 został wicedyrektorem Biura Lustracyjnego Instytutu Pamięci Narodowej.
Współautor trzytomowej publikacji:
- Tajne oblicze GL-AL, PPR. Dokumenty (1997-1999) ISBN 83-87654-03-5
Opublikował również:
- Pogrom? Zajścia polsko-żydowskie w Przytyku 9 marca 1936 r. Mity, fakty, dokumenty (2000), ISBN 83-909046-4-0
- Polska Partia Robotnicza. Droga do władzy 1941-1944 (2003), ISBN 83-60335-75-3
- Tajny współpracownik ’’Święty’’ (2005) ISBN 83-919221-8-9
- Kłopoty z historią (2006) ISBN 83-60533-03-1
- SB a Lech Wałęsa. Przyczynek do biografii (2008) ISBN 83–60464–74–8 (Wspólnie ze Sławomirem Cenckiewiczem)
Oraz kilkadziesiąt artykułów i polemik na łamach gazet, czasopism i periodyków naukowych.
Weteran Korporacji Akademickiej Respublica, wiceprezes Stowarzyszenia Filistrów Polskich Korporacji Akademickich.
Piotr Gontarczyk jest krytykowany przez część historyków[potrzebne źródło] i publicystów[potrzebne źródło] za dawanie wyrazu w swoich pracach naukowych dotyczących najnowszej historii Polski własnym prawicowym przekonaniom politycznym, powodujące narzucanie jednostronnych interpretacji faktów. Zwłaszcza krytykę i polemiki wzbudziły: Pogrom? Zajścia polsko-żydowskie w Przytyku 9 marca 1936 r. Mity, fakty, dokumenty, Tajne oblicze GL-AL, PPR i Polska Partia Robotnicza. Droga do władzy 1941-1944.[1][2]
