Pion (cząstka)
Z Wikipedii
|
|
||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
Mezon π (pion) – najlżejszy mezon, należy do nonetu π, K, η. Występuje w trzech odmianach:
- m = 134,9766 MeV/c²
- τ = (8,4 ± 0,6) 10-17 s
Mezon ten jest sam dla siebie antycząstką (czyli jest cząstką Majorany).
- m = 139,57018 ± 0,00035 MeV/c²
- τ = (2,6033 ± 0,0005) 10-8 s
Gdzie:
- m – masa spoczynkowa cząstki
- τ – średni czas życia cząstki
- d,u – kwarki górny i dolny
Mezony te są dla siebie nawzajem antycząstkami.
Spis treści |
[edytuj] Rozpad
Rozpad naładowanych mezonów π odbywa się w oddziaływaniach słabych, prawie zawsze wg schematu 
(powstaje mion i neutrino mionowe), ale też np.
(Ujemne piony rozpadają się analogicznie, np. 
).
Natomiast obojętnego pionu – za pośrednictwem oddziaływań elektromagnetycznych najczęściej (98,8%) na fotony wg schematu 
, niekiedy (1,2%) 
[edytuj] Historia
Po raz pierwszy mezony pi pojawiły się w teorii Hideki Yukawy oddziaływań wewnątrzjądrowych – za ich pomocą Yukawa opisywał oddziaływania międzynukleonowe (proton-neutron, proton-proton, neutron-neutron) jako wymianę mezonów π, zgodnie z reakcjami:
[edytuj] Badania
Najbardziej precyzyjną metodą wyznaczania masy mezonu π − jest badanie promieniowania charakterystycznego atomów π − -mezonowych (mezoatomów π − – atomów egzotycznych zawierających zamiast jednego elektronu mezon π − ).
[edytuj] Źródła
Dane pochodzą z biuletynu PDG.
