Okręty podwodne projektu 667
Z Wikipedii
| Okręty podwodne projektu 667 | |
 |
|
| Opis typu | |
|---|---|
| Producent | Rosja/ZSRR   |
| Użytkownicy | Rosja  ZSRR  |
| Stocznia | Siewierodwińsk, Komsomolsk |
| Wprowadzenie do służby | 1968 |
| Zbudowane okręty | 78 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | Delta III na powierzchni - 11 800 t w zanurzeniu - 13 600 t |
| Długość | 155 m |
| Szerokość | 12 m |
| Zanurzenie | maksymalne ok 400 m |
| Napęd | 1 reaktor jądrowy chłodzony wodą, wytwarzający parę dla 2 turbin parowych o mocy 120 000 KM napędzających jedną śrubę |
| Prędkość | nawodna 20 węzłów podwodna 35 węzłów |
| Załoga | 130 |
| Uzbrojenie | 16 pocisków balistycznych 4 wyrzutnie torped kalibru 533 mm |
 Galeria w Wikimedia Commons |
|
Okręty podwodne projektu 667 to seria radzieckich okrętów podwodnych z napędem atomowym przenoszących rakiety balistyczne. Projekt okrętów powstał w połowie lat 60 a ostatnie znacznie różniące się od pierwowzoru jednostki wyprodukowano na początku lat 90. W kodzie NATO jednostki tego typu nosiły oznaczenia Yankee I,Yankee II, Delta I, Delta II, Delta III, Delta IV.
[edytuj] Historia
Odpowiedzią ZSRR na amerykańskie okręty podwodne z napędem atomowym wyposażone w pociski balistyczne Polaris były okręty podwodne projektu 667. Pierwsza seria jednostek otrzymała oznaczenie 667A Nawaga - (w kodzie NATO Yankee I). Próby morskie pierwszej jednostki miały miejsce w 1966 a do służby weszła ona w 1967. W latach 1966 - 1974 stocznie w Siewierodwińsku i Komsomolsku wyprodukowały 34 jednostki tego typu.
Wprowadzenie do użycia nowych dwustopniowych rakiet balistycznych które były większe od dotychczas stosowanych spowodowało konieczność wprowadzenia do projektu istotnych zmian. Wydłużone o 10 metrów jednostki z powiększoną o 2000 ton wypornością otrzymały oznaczenie 667B Murena - (w kodzie NATO Delta I). W latach 1972 - 1977 zbudowano 18 jednostek tego typu.
Opracowanie nowych wielogłowicowych pocisków balistycznych wymusiło kolejne zmiany w konstrukcji okrętów. Okręty z powiększonymi przedziałami wyrzutni rakiet i ze zwiększoną o 500 ton wypornością otrzymały oznaczenie 667BDR Kalmar - (w kodzie NATO Delta III). W latach 1976 - 1982 wybudowano 14 okrętów tego typu.
[edytuj] Wersje
- 667A Nawaga - Yankee I - zbudowano 34 jednostki
- 667AM Nawaga M - Yankee II - zbudowano jeden okręt
- 667AT Grosha - Yankee Notch - powstało 6 jednostek w wyniku przebudowy okrętów typu Yankee I na nosiciele pocisków przeciwokrętowych SS-N-21
- 667AM Andromeda - Yankee Sidecar - w 1983 powstała jedna jednostka "K-426" wyposażona w pociski manewrujące SS-NX-24
- 667B Murena - Delta I - zbudowano 18 jednostek
- 667BD Murena M - Delta II - zbudowano 4 jednostki
- 667BDR Kalmar - Delta III - zbudowano 14 jednostek
- 667BDRM Delfin - Delta IV - zbudowano 7 jednostek
