Nizina Zachodniosyberyjska

Z Wikipedii

Nizina Zachodniosyberyjska (ros. Западно-Сибирская равнина, Zapadno-Sibirskaja rawnina) - rozległa nizina w azjatyckiej części Rosji, między Uralem na zachodzie i Wyżyną Środkowosyberyjską na wschodzie (rzeka Jenisej jest granicą) oraz od morza Karskiego na północy do Pogórza Kazachskiego, Płaskowyżu Turgajskiego i Ałtaju na południu.

Rozciągłość równoleżnikowa wynosi do 2000 km, rozciągłość południkowa wynosi ok. 2500 km. Powierzchnia wynosi około 3 mln km², natomiast wysokość do 285 m n.p.m.

Nizina Zachodniosyberyjska stanowi opadającą ku północy równinę zbudowaną z silnie sfałdowanych skał paleozoicznych przykrytych miąższym kompleksem luźnych osadów mezozoiku i kenozoiku. Na północy czwartorzędowe utwory polodowcowe tworzą niewysokie wzgórza morenowe. Obszar odznacza się bardzo małymi różnicami wzniesień.

Klimat jest tutaj umiarkowany chłodny, wybitnie kontynentalny, na północy subpolarny. Roczna suma opadów wynosi tu w granicach 200-500 mm.

Gęsta sieć hydrograficzna (ponad 2 tys. rzek), największe rzeki: Ob, Irtysz, Jenisej, a także Taz, Iszym, Toboł. Występują tu rozległe bagna i liczne jeziora min. Jezioro Czany, Jezioro Ubińskie, Jezioro Kułundyńskie.

W części północnej występuje roślinność tundrowa, ku południowi przechodząca w lasotundrę, w środkowej części niziny występuje tajga (głównie świerki, sosny, limby, jodły i modrzewie), natomiast w południowej występują lasostepy i stepy.

Występują tu bogate złoża ropy naftowej i gazu ziemnego, dzięki temu jest tutaj największe na świecie zagłębie - Zachodniosyberyjskie Zagłębie Naftowe. Są tu również duże pokłady torfu i soli kamiennej.

W czasie zlodowacenia północnopolskiego na Nizinie Zachodniosyberyjskiej rozciągało się peryglacjalne Jezioro Zachodniosyberyjskie.