Nagrobek Couperina (Ravel)
Z Wikipedii
Nagrobek Couperina (fr. Le Tombeau de Couperin) to suita fortepianowa Maurycego Ravela skomponowana w 1917 roku.
Utwór został napisany w hołdzie twórczości wielkiego klawesynisty, na fali modnego wówczas nawrotu do francuskiej muzyki XVIII wieku. Będąc mistrzem pastiszu muzycznego, Ravel nie podrobił jednakże stylu Couperina, kompozycja nawiązuje do Couperina formą suity oraz francuskim charakterem melodii.
Nagrobek Couperina składa się z sześciu części: Prélude, Fugue, Forlane, Rigaudon, Menuet, Toccata. Każda z nich zadedykowana jest jednemu z poległych podczas I wojny światowej przyjaciół Ravela. Dlatego nastrój miniatur, przeplatanych wprawdzie pogodnymi akcentami, ogólnie ma nostalgiczny wydźwięk.
W 1919 roku Ravel, mistrz instrumentacji, dokonał transkrypcji dzieła na orkiestrę (oprócz Fugi i Toccaty) i wówczas dopiero w pełni wydobył z niego jego piękno.
