Monarchia despotyczna
Z Wikipedii
Monarchia despotyczna, despotyzm - ustrój, w którym cała władza nad państwem skupiona jest w ręku jednej osoby, tytułującej się królem lub cesarzem. Władca sprawuje legalnie zdobytą władzę, nie podlegając żadnym prawom.
Władca skupia w swoim ręku władzę ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. W celu utrzymania władzy stosuje często narzędzia siłowe do zastraszania społeczeństwa oraz eliminuje ewentualnych konkurentów. Typowym przykładem jest Egipt i panowanie faraonów.
Cechy monarchii despotycznej:
- dziedziczność władzy;
- przekonanie, że władza pochodzi od bogów;
- przekonanie, że monarcha jest żywym bogiem lub synem bogów;
- władca najwyższym kapłanem;
- zhierarchizowane społeczeństwo: zamknięte grupy społeczne: np. kapłani, magowie, urzędnicy, chłopi, rolnicy;
- licząca się politycznie grupa kapłanów;
- dostęp do edukacji monopolizowany przez wyższe klasy (władca, kapłani, urzędnicy, magowie);
- typowe państwo teokratyczne;
- scentralizowany model rządzenia.
Cechy władzy monarchy despotycznego:
- władza nieograniczona;
- jest najwyższym sędzią i wodzem armii;
- sądzi się w jego imieniu
Arystoteles uważał, że rządy jednoosobowe są korzyścią tylko dla kół rządzących. Głosił, że państwo rządzone przez jedną osobę nie może istnieć i funkcjonować.
[edytuj] Zobacz też
absolutna • despotyczna • elekcyjna • dziedziczna • konstytucyjna •• parlamentarna • stanowa • feudalna (patrymonialna)
Arcyksięstwo • Carstwo • Cesarstwo • Chanat • Emirat • Kalifat • Królestwo • Księstwo • Orda • Sułtanat • Wielkie księstwo