Migotanie komór

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Artykuł wymaga poszerzenia.

	Migotanie i trzepotanie komór
()
ICD-10:	I49.0
I49.0.0 {{{X.0}}}
I49.0.1 {{{X.1}}}
I49.0.2 {{{X.2}}}
I49.0.3 {{{X.3}}}
I49.0.4 {{{X.4}}}
I49.0.5 {{{X.5}}}
I49.0.6 {{{X.6}}}
I49.0.7 {{{X.7}}}
I49.0.8 {{{X.8}}}
I49.0.9 {{{X.9}}}

Migotanie komór (trzepotanie, fibrylacja komór) (ang. Ventricular Fibrilation, VF) - zaburzenie rytmu serca, polegające na szybkiej i nieskoordynowanej pracy serca, które jeśli nie zostanie szybko przerwane (do kilku minut) nieuchronnie prowadzi do śmierci. Trzepotanie różni się od migotania częstością skurczów: w trzepotaniu występuje 300-400/minutę, a w migotaniu 400-600/minutę^{[potrzebne źródło]}.

EKG: migotanie komór

Jest z jednym najczęstszych mechanizmów śmierci (zatrzymania krążenia) u chorych na zawał mięśnia sercowego. VF może być wysokofalowe albo niskofalowe.

[edytuj] Mechanizm powstawania

Wyróżnia się trzy mechanizmy elektrofizjologiczne prowadzące do komorowych zaburzeń rytmu serca, w tym do VF:

zjawisko fali nawrotnej (ang. re-entry)
aktywność wyzwalana
nieprawidłowy automatyzm (w dysfunkcji węzła zatokowo-przedsionkowego)

[edytuj] Leczenie

W warunkach pierwszej pomocy, jedyną możliwością leczenia jest przeprowadzenie zabiegów reanimacyjnych. Postępowanie reanimacyjne polega na jak najszybszej trzykrotnej defibrylacji o energii 200 i 360 J. W razie dalszego utrzymywania sie VF podejmujemy zabiegi BLS przez 1 minutę, udrożniamy drogi oddechowe poprzez intubację i podajemy dożylnie 1 mg adrenaliny ewentualnie 2-3 mg do rurki dotchawiczej.Jeśli migotanie komór nadal się utrzymuje można zastosować amiodaron oraz podjąć próbę 3 kolejnych wyładowań energii 360 J i podać 1 mg adrenaliny. Cały cykl od momentu oceny rytmu, poprzez defibrylację i BLS zajmuje 2-3 min. W każdym cyklu należy podać 1 mg adrenaliny (co 3 min). Cykle powtarza się do powrotu prawidlowego rytmu.

Niskofalowe migotanie komór często nie poddaje się defibrylacji. Stosując adrenalinę i.v. można zmienić niskofalową w wysokofalową VF. Defibrylację powtarza się dopóki serce nie powróci do prawidłowego rytmu. Leki użytkowane przy VF: Adrenalina bolus 1 mg i.v. (powtarzają przez każde 3 minuty); Amiodaron 300 mg bolus i.v. (przy długotrwałym migotaniu, jeśli defibrylacja i adrenalina nie pomaga).

Nazwa migotanie komór pochodzi od wrażenia jakie daje nieskoordynowana praca serca, widoczna przy otwartej klatce piersiowej a serce podczas napadu wygląda, jakby migotało światło lamp nad stołem operacyjnym.