Defibrylacja
Z Wikipedii
Defibrylacja, defibrylacja elektryczna - zabieg medyczny, stosowany podczas reanimacji. Polega na zastosowaniu impulsu elektrycznego prądu stałego o określonej energii, zewnętrznie poprzez powierzchnię klatki piersiowej w celu wygaszenia najpoważniejszych zaburzeń rytmu serca - migotania komór (łac. fibrillatio ventriculorum) oraz częstoskurczu komorowego bez tętna.
Defibrylacja dosłownie oznacza zakończenie migotania komór. Jest jedyną a zarazem skuteczną metodą zwiększającą szanse przeżycia podczas w/w zaburzeń pracy serca. Wykonana w ciągu 3 minut od utraty przytomności pozwala na przeżycie w 75% przypadków.
Migotanie komór leży u podłoża zdecydowanej większości przypadków nagłego zatrzymania krążenia u dorosłych, który prowadzi do śmierci klinicznej. Obecnie obowiązujący standard w Wytycznych Europejskiej Rady Resuscytacji 2005 (wytyczne aktualizowane co 5 lat) podaje energię jednorazowego wyładowania dla defibrylatorów jednofazowych 360J a dla dwufazowych 150-200/360J. Defibrylacja jest zabiegiem, który będzie skuteczny jedynie przy wdrożeniu działań wspomagających. Zatem po wyładowaniu należy niezwłocznie przystąpić do uciskania mostka przez 2 min. (5 cykli resuscytacyjnych: 30 uciśnięć/2 oddechy - skrót RKO) aby umożliwić sercu podjęcie prawidłowego rytmu z węzła zatokowo-przedsionkowego. Po 2 min. RKO można rozpocząć kolejny cykl: >>> ocenę rytmu serca (EKG)->(jeśli wymagane) wyładowanie -> uciskanie mostka przez 2 min.->>>
Defibrylację za pomocą Automatycznych Defibrylatorów Zewnętrznych (AED - automated external defibrillator) może przeprowadzić każda przeszkolona z tego zakresu osoba (szkolenie BLS-AED). AED wydaje proste komendy głosowe dotyczące techniki wykonywania zabiegu, np. miejsce ułożenie elektrod czy zasad bezpieczeństwa.
Ułożenie elektrod.
Pomiędzy elektrodami powinna znaleźć się okolica serca objęta migotaniem komory. W tym celu przykłada się dwie elektrody do przedniej powierzchni klatki piersiowej, zawsze osią długą równolegle do osi długiej ciała.
Typowo: mostek-koniuszek.
- prawa (mostkowa) - po prawej stronie mostka, poniżej obojczyka.
- lewa (koniuszkowa) – w V przestrzeni międzyżebrowej w linii środkowopachowej.
Ułożenie alternatywne:
- po prawej i lewej stronie klatki piersiowej w linii środkowopachowej,
- w ok. koniuszkowej i w górnej części pleców po stronie prawej lub lewej,
- ok. przedsercowa i plecy tuż poniżej lewej łopatki.
Najnowsze badania wykazały, iż najlepszą skutecznością cechują się defibrylatory dwufazowe. Defibrylacja oparta na prądzie jest znacznie skuteczniejsza od stosowanej obecnie, opartej na energii. Zaniechano produkcji defibrylatorów jednofazowych, lecz są one w użyciu.
Zobacz też: defibrylator.
