Meklemburgia w XVIII wieku
Z Wikipedii
Meklemburgia dzieliła się w XVIII wieku na dwa księstwa: Mecklemburg-Schwerin i Mecklemburg-Sterlitz. Drugie z nich była maleńkim państwem nie odgrywającym większej roli, pierwsze za to liczyło 400.000 mieszkańców i miało polityczne ambicje. Był to jednak kraj mało nowoczesny, o słabo rozwiniętym handlu i znajdującym się praktycznie pod rządami oligarchii arystokratycznej.
Karol Leopold Książę Meklemburgii-Schwerinu w latach 1713-1728 popadł w konflikt ze stanami, a zwłaszcza z arystokracją, przeciwstawiającą się jego planom złagodzenia doli chłopstwa, które żyło w Meklemburgii w pół-niewolnictwie, mimo, iż stanowiło 90% populacji księstwa liczącej 400.000 mieszkańców. Rzecznikiem interesów arystokracji był Andreas Gottlieb Bernstorff (1649–1726), meklemburski magnat, znany bliżej jako hanowerski minister. W 1728 roku Karol Leopold był zmuszony abdykować. Na tronie zasiadł jego brat Chrystian Ludwik II.
Chrystian, słabszy pod względem charyzmy był dla nich mniejszym przeciwnikiem. W 1733 roku wybuchło wielkie powstanie chłopskie krwawo stłumione przez arystokratów. Chłopi pamiętali, ze Karol Leopold chciał ulżyć ich doli. W 1745 roku stanowa reprezentacja kraju, która de facto nim władała (książę Christian był marionetką) skonsolidowała się i przyjęła swą dojrzałą postać.