Margherita (partia)

Z Wikipedii


Demokracja to Wolność - Stokrotka
Lider	Francesco Rutelli
Data założenia	24 marca 2002
Data rozwiązania	14 października 2007
Ideologia polityczna	socjalliberalizm, chrześcijańska demokracja, centryzm
Europejska Grupa Parlamentarna	ALDE
Barwy	niebieski
strona oficjalna

Margherita (wł. Democrazia è Libertà – La Margherita, dosł. Demokracja to Wolność - Stokrotka, DL) - włoska, centrowa partia polityczna skupiająca polityków o poglądach chadecko-liberalnych, działająca w latach 2002-2007.

Była jednym z najważniejszych ugrupowań wchodzących w skład koalicji Drzewo Oliwne (będącej jednocześnie głównym podmiotem koalicji wyborczej L'Unione).

[edytuj] Historia

Stokrotka powstała w październiku 2000 w ramach Drzewa Oliwnego jako koalicja czterech ugrupowań zamierzających stworzyć wspólną listę w wyborach 2001. W jej skład weszły:

chadecka Włoska Partia Ludowa (Partito Popolare Italiano, PPI)
liberalny ruch Demokraci (I Democratici) - założony w 1998 z inicjatywy byłego premiera Romano Prodiego
personalistyczne Odnowienie Włoskie (Rinnovamento Italiano, RI) - założone w 1996 z inicjatywy byłego premiera Lamberto Dini
centroprawicowa Unia Demokratów na rzecz Europy, (Popolari-UDEUR, UDEUR)

Lista Stokrotki w wyborach do włoskiej Izby Deputowanych, na której czele stanął burmistrz Rzymu Francesco Rutelli z Demokratów (jednocześnie kandydat na premiera całej koalicji), uzyskała 14,5% głosów (tylko 2% mniej niż największa partia Drzewa Oliwnego – Demokraci Lewicy). Po tych wyborach w 2002 PPI, Demokraci i RI zjednoczyły się w jednolitą partię (z działającymi wewnątrz frakcjami).

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 i zwycięskich dla centrolewicowej Unii wyborach parlamentarnych w 2006 Stokrotka startowała na wspólnej liście Drzewa Oliwnego. Uzyskała 8 deputowanych w PE, około 40 senatorów, a wspólny klub Ulivo w Izbie Deputowanych kadencji 2006-2008 liczył zaś blisko 200 posłów.

W 2005 partia rozważała opuszczenie centrolewicowej koalicji z uwagi wejście do niej Odrodzenia Komunistycznego. Decyzji tej zapobiegła zdecydowana wygrana bliskiego Stokrotce (chociaż formalnie bezpartyjnego) Romano Prodiego w prawyborach mających wyłonić wspólnego kandydata na nowego premiera i lidera bloku oraz niekorzystne dla niezblokowanych formacji zmiany w ordynacji wyborczej.

Po wyborczym zwycięstwie w 2006 działacze Stokrotki objęli 7 ministerstw w nowym rządzie. Jej lider Francesco Rutelli został powołany na wicepremiera, Arturo Parisi na ministra obrony narodowej, nadto wywodzącego się z PPI Franco Mariniego wybrano przewodniczącym Senatu.

14 października 2007 na kongresie zjednoczeniowym Stokrotki, Demokratów Lewicy i kilu mniejszych partii bloku powołano nowe ugrupowanie pod nazwą Partia Demokratyczna.

[edytuj] Ideologia

Stokrotka należała do partii centrowych i liberalnych z silnym nurtem chadeckim. Partia opowiadała się za dalszą integracją w ramach Unii Europejskiej. W Parlamencie Europejskim jej posłowie wchodzili w skład Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy.