Marek Klaudiusz Marcellus (konsul 222 p.n.e.)
Z Wikipedii
Marcus Claudius Marcellus (ok. 268 - 208 p.n.e.) - konsul rzymski, jeden z generałów armii Republiki Rzymskiej podczas drugiej wojny punickiej. Najbardziej znany jako zdobywca Syrakuz. Jeden z najwybitniejszych polityków rzymskich okresu republiki, dowódca w trakcie II wojny punickiej. Pochodził z plebejskiej gałęzi Klaudiuszów noszących przydomek Marcellus. Urodzony ok. 268 p.n.e; zmarł 208 p.n.e. Pięciokrotny konsul w latach 222 (z Gnaeus Cornelius Scipio Calvus), 215, 214, 210, 208 p.n.e.
Służbę wojskową rozpoczął walcząc z kartagińskim wodzem Hamilkarem na Sycylii. W czasie swojego pierwszego konsulatu w 222 p.n.e, wraz z kolegą w urzędzie Gnejuszem Korneliuszem Scypionem Kalwusem, prowadził wojnę z Galami, z plemieniem Insubrów. Zwyciężył w bitwie pod Klastydium Galów pod wodzą Wirdumara (wg Plutarcha wódz ten nosił imię Brytomartus) zdobywając po raz trzeci i ostatni w historii Rzymu tzw. spolia opima, czyli broń zdjętą z zabitego własnoręcznie wodza nieprzyjacielskiego. - najwyższy możliwy honor dla Rzymianina. W wojnie z Kartaginą służył najpierw na Sycylii w walkach z Hamilkarem. Po klęsce Rzymian pod Kannami w 216 p.n.e. zadanej przez Hannibala przejął komendę nad armią i mimo, że nie zdołał zapobiec przejściu Kapui na stronę Hannibala,zdołał obronić miasto Nola i południową Kampanię, podnosząc tym samym( ducha bojowego Rzymian (sprawował wówczas swoją drugą preturę). W 215 p.n.e. po śmierci konsula Lucjusza Postumiusza w wojnie z Galami został wybrany na konsula zastępczego, ale z przyczyn formalnych zrezygnował z urzędu i objął dowództwo jako prokonsul. W trakcie konsulatu w 214 p.n.e. rozpoczął kampanię na Sycylii. Rozpoczął oblężenie Syrakuz, przez długi czas odpierane dzięki umiejętnością Archimedesa w konstruowaniu machin obronnych. Wg Plutarcha Marcellus zdobył podczas negocjacji informacje o źle strzeżonej części fortyfikacji, co pozwoliło po dwuletnim oblężeniu zdobyć miasto. Doszło do grabieży miasta przez żołnierzy i wtedy to właśnie śmierć poniósł Archimedes. Sam Marcellus wywiózł z Syrakuz skarby sztuki, pierwszy przypadek powszechnej później praktyki zdobywczych Rzymian. W latach 210 p.n.e.(sprawował wtedy swój czwarty konsulat)-209 p.n.e. (jako prokonsul) walczył z wojskami Hannibala w środkowej Italii. Stoczył kilka wyrównanych i nierozstrzygniętych bitew z Hannibalem, który nadal poruszał sie po Italii pustosząc ja bezwzględnie. Marcellus oskarżony o błędy w dowodzeniu, powrócił do Rzymu i skutecznie bronił się przed oskarżeniami. W czasie ostatniego konsulatu w 208 roku zginął w zasadzce pod Wenuzją. Śmiertelne rany odniósł w tej zasadzce drugi konsul Tytus Kwinkcjusz Kryspinus. Pierwszy przypadek w historii Rzymu, gdy obaj konsulowie zginęli w wyniku tej samej bitwy. Choć jego sukcesy militarne nie były tak wielkie jak to przedstawia Liwiusz to w świadomości Rzymian pozostał jako 'Miecz Rzymu” - symbol waleczności.
[edytuj] Źródła
- Plutarch z Cheronei; Żywoty sławnych mężów (z Żywotów Równoległych); Marek Klaudiusz Marcellus
- Tytus Liwiusz; Dzieje Rzymu od założenia Miasta; Księgi XXII-XXVII
