Maglor

Z Wikipedii

Maglor fikcyjna postać ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Noldor, urodzony w Valinorze podczas trwania Lat Drzew (jako jedyny syn Fëanora przeżył Pierwszą Erę, lecz jego późniejsze losy nie są znane).

                                                  Finwë = Míriel   Mahtan
                                                        |             |
                                                         Fëanor = Nerdanela
                                                                    |
                                          ------------------------------------------------------
                                          |        |       |          |         |       |      |
                                      Maedhros  Maglor  Celegorm  Caranthir  Curufin  Amrod  Amras 
                                                                                |  
                                                                             Celebrimbor           

Drugi syn Fëanora i Nerdaneli, który odziedziczył po matce jej delikatna naturę. Został słynnym bardem, lecz złożył Przysięgę Fëanora, przyczynę wielkich nieszczęść. Maglor widział śmierć ojca z ręki Balrogów w czasie Dagor-nuin-Giliath. Wraz z resztą braci zamieszkał na wschodzie Beleriandu. Osiadł pomiędzy Większym Gelionem, a Małym Gelionem, rzekami tworzącymi Gelion. Region ten, zwany Szczerbą Maglora, nie posiadając wzgórz, podatny był na ataki od północy. Bezpieczna na cztery i pół wieku kraina została zrujnowana przez Glaurunga w czasie Dagor Bragollach. Maglor zmuszony został do ucieczki do fortu Maedhrosa na górze Himring. Szesnaście lat później brali udział w Nirnaeth Arnoediad, ale przez zdradę Uldora Przeklętego przegrali ją. Później jeden z Silmarili został odzyskany. Nie oddano go reszcie braci, tylko Diorowi, spadkobiercy Berena i Luthien, w wyniku czego doszło do napaści na Królestwo Thingola. Śmierć poniósł: Celegorm, Caranthir i Curufin, Doriath zostało zniszczone, ale bracia wrócili z wyprawy bez Silmarila. Wiele lat później napadli na Elwingę w kraju u ujścia Sirionu, ale ona znowu uciekła przed nimi. Poległ Amrod i Amras a Silmarila Elwingi już nigdy nie odzyskali. Po upadku Morgotha, gdy odnaleziono pozostałe dwa Silmarile, wrócili po nie i ukradli (żył już wtedy tylko Maedhros i Maglor). Jednak ich złe czyny w celu osiągnięcia Silmarili sprawiły, że wypaliły one im skórę, a oni w desperacji porzucili je. Maedhros skoczył z jednym do ognistej szczeliny, a Maglor wrzucił drugi do morza. Legenda głosi, że wciąż błąka się po świecie lamentując nad swoją desperacją i żalem.