Silmaril
Z Wikipedii
W świecie wykreowanym przez J.R.R.Tolkiena Silmarile (quen. Silmarilli - Klejnoty z silimy) były trzema klejnotami stworzonymi przez Fëanora, najzdolniejszego wśród Ñoldorów, który uwięził w nich światło dwóch Drzew Valinoru. Zaklęty był w nich ogień Eä i losy Ardy.
Silmarile zostały wykonane przez Fëanora z tajemniczej krystalicznej materii silima, przypominającej diament. Dzięki temu były praktycznie niezniszczalne. Zostały zaklęte przez Vardę tak, że nikt kto pożądał Silmarili nie mógł ich dotknąć nie ryzykując poparzenia.
Klejnoty owe były przedmiotem pożądania Melkora, który ukradł je zabijając ojca Fënora - Finwëgo. Kradzież owa stała się przyczyną wojny o klejnoty, na kanwie której oparta jest książka Silmarillion.
Jeden z Silmarili został wykradziony z żelaznej korony Morgotha przez Berena i Lúthien. Dzięki niemu Eärendil, potomek Berena, dopłynął do Valinoru na swym statku Vingilot , mimo że wciąż trwał okres Nurtale Valinoreva i wybłagał pomoc Valarów w wojnie przeciw Morgothowi. Earendil wybrał los elfa i wzniósł się dzięki Valarom pod niebo, a silmaril świecił na statku jako gwiazda, zaś pozostałe, z powodu chciwości synów Fëanora utonęły w odmętach oceanu i czeluściach ziemi. Nie odnajdą się, dopóki się świat nie odmieni.
Według Drugiej Przepowiedni Mandosa Silmarile zostaną odzyskane w nieokreślonym czasie (podobnie jak bitwa Dagor Dagorath).
"Następnie Ziemia zostanie rozłamana i ukształtowana na nowo, a Silmarile odzyskane z Ziemi, Morza i Przestworzy. Earendil bowiem zstąpi z nieba i odstąpi płomienia, który miał w swej pieczy. Wówczas Feanor weźmie Trzy Klejnoty i zaniesie je Yavannie Palurien, ta zaś je rozbije i ogniem ich ożywi Dwa Drzewa, i wielkie światło rozbłyśnie."
