MAS*H

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy serialu telewizyjnego. Zobacz też: MASH.

M*A*S*H - popularny amerykański serial komediowy o grupie amerykańskich chirurgów wojskowych i pielęgniarek służących w szpitalu polowym ( w nomenklaturze US Army to MASH - Mobilny Wojskowy Szpital Chirurgiczny) podczas wojny w Korei w latach 50. Składający się z 251 odcinków, podzielonych na 11 sezonów^[1], serial emitowała telewizja CBS od 17 września 1972 do 28 lutego 1983. Od tego czasu nieustannie retransmitowany przez telewizje na całym świecie.

Serial powstał jako kontynuacja doskonale przyjętego filmu MASH (reż. Robert Altman) z 1970r. Film ten powstał zaś na podstawie powieści M*A*S*H: A Novel About Three Army Doctors amerykańskiego pisarza Richarda Hookera.

Długoletnimi producentami serialu byli Larry Gelbart, Gene Reynolds oraz Burt Metcalfe.

[edytuj] Charakter serialu

Podobnie jak film, serial zawiera w sobie elementy komedii z czarnym, antywojennym przesłaniem. Jednak sezon po sezonie M*A*S*H zaczął zmieniać ton. Szybko przestał być tylko zabawną komedią, a obok mniej lub bardziej wysublimowanego humoru pojawiło się w nim sporo refleksji: nad charakterem bohaterów, odpowiedzialnością lekarzy, stanem amerykańskiego społeczeństwa, a przede wszystkim spustoszeniami jakie wojna czyni w ludzkiej psychice.

Wiele z początkowych odcinków oparto na autentycznych historiach, które twórcy zebrali od lekarzy wojskowych służących w Korei. Mimo to nie można się oprzeć wrażeniu, że serial bardziej opowiada o wojnie w Wietnamie, niż w Korei. W późniejszym czasie główną rolę zaczął odgrywać w nim Alan Alda, grający Hawkeye Pierce, który później zaczął reżyserować poszczególne odcinki i pisać ich scenariusze, za co kilkakrotnie zdobył nagrodę Emmy. W końcu, jako główny konsultant przejął nadzór nad produkcją serialu.

Po zakończeniu zdjęć do 10 sezonu Alda i pozostali odtwórcy głównych ról postanowili zakończyć M*A*S*H. Jednak CBS oraz 20th Century Fox zdecydowało się dokręcić jeszcze 11 sezon, by pozamykać rozpoczęte wątki i doprowadzić do wielkiego zakończenia.

[edytuj] Postacie

Alan Alda jako kapitan Benjamin Franklin "Hawkeye" Pierce
Wayne Rogers jako kapitan "Trapper" John McIntyre
Mike Farrell jako kapitan B.J. Hunnicutt
Loretta Swit jako major Margaret "Hot Lips" Houlihan
Larry Linville jako major Frank Burns
David Ogden Stiers jako major Charles Emerson Winchester III
McLean Stevenson jako podpułkownik Henry Blake
Harry Morgan jako pułkownik Sherman T. Potter
Gary Burghoff jako kapral Walter "Radar" O'Reilly
Jamie Farr jako Maxwell Q. Klinger
William Christopher jako ojciec John Patrick Francis Mulcahy

W serialu zaszło dużo zmian personalnych. Od pierwszej do ostatniej serii pozostali tylko Hawkeye, major Houlihan, Klinger i Ojciec Mulcahy.

McLean Stevenson opuścił serial pod koniec 3 serii, grana przez niego postać Henry'ego Blake'a została zwolniona z wojska i odesłana do domu. W ostatnim odcinku z udziałem Stevensona widzowie dowiadują się, że samolot do którego wsiadł Henry Blake został zestrzelony, a Henry Blake nie żyje. Fakt zniknięcia Henrego Blake’a z serialu został zakomunikowany ekipie zajmującej się techniczną stroną przedstawienia, jak również aktorom dopiero na kilka minut przed zakończeniem kręcenia ostatnich scen, w której Gary Burghoff dostał rozkaz, by jego postać "Radar" zakomunikowała śmierć Blake'a. Do tego momentu wszyscy na planie oczekiwali wiadomości od Henrego Blake'a o szczęśliwym powrocie do domu.

Wayne Rogers opuścił serial po zakończeniu zdjęć do 3 sezonu. Powodem było to, że nie godził się na marginalizację roli jego bohatera w serialu. Czuł, że jego postać nigdy nie była zbyt ważna w serialu, oraz że cała uwaga jest skupiona na postaci Alana Aldy.

Czwarty sezon był swego rodzaju momentem zwrotnym dla serialu. W jednym z pierwszych odcinków 4 serii Hawkeye zostaje poinformowany przez Radara, że Trapper został zwolniony, w chwili gdy Hawkeye był na wycieczce, dzięki czemu widzowie nie widzieli odejścia Trappera z serialu. W tym samym czasie Sherman Potter został przydzielony do jednostki jako Oficer Dowodzący, w zamian za Blake. Na miejsce Trapera pojawił się B.J. Hunnicut. Serial nadal miał charakter komediowy, jednakże stał się o wiele bardziej emocjonalny. Rola major Houlihan zaczęła się zmieniać; stała się bardziej przyjacielska względem Hawkeye'a oraz B.J., w jej związku z Frankiem również zaszły zmiany. Przydomek 'Hot Lips' praktycznie przestał być używany przez resztę bohaterów względem niej. Loretta Swit chciała opuścić serial podczas 8 serii, by zająć się innymi rolami, jednak producent odmówił jej, grożąc zerwaniem kontraktu i poważnymi karami pieniężnymi.

Larry Linville opuścił serial podczas trwania pierwszych odcinków szóstej serii. Frank Burns został odesłany do domu. Na odchodne dostał awans. Na jego miejsce pojawił się major Charles Winchester David Ogden Stiers, ponieważ producent uważał, że potrzebna jest przeciwwaga dla reszty chirurgów w jednostce. Jego konotacje z resztą nie były już takie same jak Franka. W odróżnieniu od Franka, Winchester nie dbał zupełnie o armię, co nie zmieniało faktu, że był świetnym chirurgiem. Wzbudzał przez to ogólny szacunek u innych bohaterów. Był bardzo snobistycznym bohaterem, praktycznie arystokratą. Wszczynał konflikty z innymi postaciami.

Gary Burghoff (Radar O'Reilly) opuścił serial na początku ósmego sezonu. W pierwszych trzech sezonach grana przez niego postać pojawiała się w każdym odcinku, jednakże począwszy od 4 sezomu jego postać zaczęła być marginalizowana tak, że w 7 sezonie pojawił się zaledwie z połowie odcinków. Gary Burghoff miał pierowtnie opuścić serial pod koniec 7 sezonu, ale ostatecznie stało się to na początku sezonu 8 kiedy nakręcono dwu częściowy odcinek pożegnalny. Rolę "Radara" przejął Kapral Klinger.

[edytuj] Zakończenie i kontynuacje

Ostatni odcinek serialu "Goodbye, Farewell, and Amen" wyemitowano 28 lutego 1983. Trwał 2 i pół godziny; obejrzało go ponad 106 milionów widzów w USA (co dało łącznie 77% łącznej liczby amerykańskich widzów tamtego wieczoru). Był i jest to nadal nie pobity rekord oglądalności.

Serial miał dwie krótkie kontynuacje, After M*A*S*H, w którym wzięło udział kilku aktorów z głównego M*A*S*H. Pułkownik Potter, Klinger i ojciec Mulcahy spotkali się po wojnie w USA w jednym ze szpitali wojskowych. Po dobrym pierwszym sezonie, serial zaczął gwałtownie tracić widownię i jego emisja została przerwana w środku drugiego sezonu.

Jeszcze krótszy żywot miał serial W*A*L*T*E*R, który miał opisywać cywilne życie Radara O'Reillego, który wstąpił do policji. Nakręcono jedynie pilotowy odcinek, który jednak nie przekonał producentów i projekt porzucono.

Większym zainteresowaniem cieszył się serial Trapper John, M.D.. W tym przypadku twórcy wprowadzili szereg wątków sugerujących związki tytułowego bohatera z Trapperem z M*A*S*Ha, ale oficjalnie nie uznawali go za kontynuację. Zmusił ich do tego dopiero pozew telewizji CBS i korzystny dla niej wyrok sądu.

[edytuj] Ciekawostki

Po zakończeniu emisji pierwszej serii, serial uplasował się na 46 miejscu w rankingu popularności programów telewizyjnych. CBS postanowił przez to przesunąć serial na sobotni wieczór i umiejscowił serial pomiędzy takimi ówczesnymi hitami jak: All in the Family oraz The Mary Tyler Moore Show. M*A*S*H kończył każdy kolejny sezon w czołówce popularności seriali telewizyjnych.
Główny motyw muzyczny z serialu to akustyczna wersja piosenki "Suicide is Painless", która rozpoczynała też film fabularny. Jej słowa napisał 14 letni syn Roberta Altmana.
Producent chciał emitować serial bez dźwięków widowni reagującej na gagi, lecz na to nie zgodziła się stacja CBS; kompromisem było przedstawianie sali operacyjnej bez śmiechów. W Wielkiej Brytanii serial był emitowany bez ścieżki zawierającej śmiechy, jednakże wersja amerykańska już je posiadała. Na opublikowanym ostatnio DVD z kolejnymi seriami "M*A*S*H", wydawca umieścił dwie ścieżki dźwiękowe. Jedną ze śmiechami, drugą bez.
Gary Burghoff powiedział w wywiadzie, że powodem do opuszczenia serialu była chwila, gdy relaksując się w swoim basenie, usłyszał samolot przelatujący nad jego głową, przez co zamarł ze strachu. Widać za bardzo identyfikował się ze swoją postacią.