Lord Kelvin
Z Wikipedii
William Thomson, 1. Baron Kelvin (ur. 26 czerwca 1824 w Belfaście, zm. 17 grudnia 1907 w Largs w Szkocji), angielski fizyk, matematyk oraz przyrodnik. Sformułował drugą zasadę termodynamiki, badał elektryczność i magnetyzm.
Spis treści |
[edytuj] Lata nauki
Urodził się jako syn profesora jednej ze szkół w Belfaście. Uczył się na Uniwersytecie w Glasgow, a potem (od 1840 roku) kontynuował naukę w Peterhouse na Uniwersytecie w Cambridge. Studiował tam matematykę i fizykę. Po zakończeniu studiów był profesorem w Glasgow (w latach 1846-1899), od roku 1890 był prezydentem Royal Society. Pracował twórczo we wszystkich niemal gałęziach fizyki doświadczalnej i teoretycznej. Pracując na Uniwersytecie w Glasgow, urządził sobie laboratorium badawcze. Pieniądze na urządzenie tego laboratorium zdobywał przez wynalazki natury technicznej. W roku 1892 uzyskał tytuł Lorda Kelvin.
[edytuj] Praca naukowa
Wielkie zasługi położył w rozwoju teorii ciepła, obmyślił wiele czułych elektrycznych przyrządów mierniczych, znajdujących do dziś wielostronne zastosowanie (elektrometr kwadrantowy, galwanometr zwierciadłowy, mostek Thomsona), zajmował się teorią kabla podmorskiego oraz praktycznym zastosowaniem tegoż do komunikacji transatlantyckiej, wyodrębnił z azotu atmosferycznego nieznany podówczas pierwiastek argon itd. Napisał również wiele cennych dzieł i rozpraw z fizyki teoretycznej.
[edytuj] Odkrycia
Pasja poznawcza lorda Kelvina wciągnęła go do dysputy na temat wieku naszej planety. Oszacował wiek Ziemi na 100 mln lat, co okazało się o wiele za mało. Jego nazwisko stało się publicznie znane w związku z przedsięwzięciem kładzenia pierwszego transatlantyckiego kabla telegraficznego. W roku 1848 odkrył istnienie temperatury zera bezwzględnego, cztery lata później wraz z Jamesem Joulem zademonstrował fakt ochładzania się rozprężającego się gazu. Sformułowana przez niego w roku 1854 druga zasada termodynamiki wyklucza istnienie tak zwanego perpetuum mobile drugiego rodzaju, czyli maszyny pracującej bez dostarczania jej energii z zewnątrz. W roku 1856 odkrył jedno ze zjawisk termoelektrycznych, zwane zjawiskiem Thomsona. Rok później odkrył zjawisko magnetooporowe. W roku 1862 wraz z Joulem opisał zjawisko Joule'a-Thomsona. Praca nad urządzeniami wykorzystywanymi na morzu doprowadziła do skonstruowania miernika pływów, urządzenia prognozującego oraz ulepszonego kompasu, a także do uproszczenia metody określania pozycji statku na morzu. W swych badaniach zajmował się teorią potencjału sprężystości oraz hydrodynamiką. Skonstruował i udoskonalił wiele przyrządów np. mostek elektryczny i elektrometr absolutny.
[edytuj] Prace naukowe:
Był członkiem Towarzystwa Królewskiego w Londynie oraz Brytyjskiej Akademii Umiejętności.
[edytuj] Lord Kelvin jako naukowiec
Lord Kelvin zapoczątkował pewną "definicję" rozumienia w fizyce, która przetrwała do dziś: "Dopóty jestem niezadowolony, dopóki nie potrafię zbudować modelu mechanicznego badanego zjawiska. Jeśli mi się to udaje – zjawisko rozumiem, jeżeli zaś nie – zjawisko pozostaje niezrozumiałym". Zaproponował też pewną ideę budowy atomu.
Na jego cześć jednostkę podstawową temperatury w układzie SI nazwano kelwinem.
[edytuj] Zobacz też
- równanie Kelvina opisujące kondensację kapilarną
[edytuj] Linki zewnętrzne
- (en) John J O'Connor; Edmund F. Robertson Lord Kelvin w MacTutor History of Mathematics archive
