Lista ogólnopolska
Z Wikipedii
Lista ogólnopolska, zwana także listą krajową to stały element wyborów parlamentarnych w Polsce do 2001 roku. Wprowadzona została jeszcze w PRL w 1985 roku. Stosowanie listy krajowej nabrało rzeczywistego znaczenia z punktu widzenia wyników wyborów dopiero w 1989 roku podczas wyborów kontraktowych. W 1989 roku lista krajowa miała służyć zagwarantowniu miejsca w Sejmie 35 czołowym działaczom PZPR. Prawo do zgłaszania listy krajowej miało wyłącznie "porozumienie naczelnych władz Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, Stronnictwa Demokratycznego, Stowarzyszenia "PAX", Unii Chrześcijańsko-Społecznej, Polskiego Związku Katolicko-Społecznego oraz Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego". Aby zdobyć fotel posła w pierwszej turze, konieczne było zdobycie bezwzględnej większości głosów. W ostateczności w I turze tylko dwóch posłów PZPR zdobyło bezwzględną większość.
W kolejnych wyborach, tzn. w 1991, 1993 oraz 1997 z listy krajowej obsadzane było 69 mandatów. W wyborach w 1991 roku próg wyborczy dla listy ogólnopolskiej wyniósł 5%, w kolejnych 7%. W 1991 roku dzielono mandaty pomiędzy listy krajowe przy pomocy zmodyfikowanej metody Sainte-Laguë. Od 1993 roki stosowana była metoda d'Hondta. Podstawą obliczeń była liczba głosów uzyskanych przez poszczególne listy. Lista krajowa została zniesiona przez nową ordynację wyborczą w 2001 roku.
W okresie II RP w wyborach do Sejmu istniała lista państwowa. Wprowadzona została przez ordynację z 1922 roku, a zastosowana w wyborach w 1922, 1928 oraz 1930 roku. Do podziału między listy państwowe partii przypadało 72 z 444 mandatów. W podziale mandatów brały udział te ugrupowania, których listy zdobyły mandaty w przynajmniej 6 okręgach wyborczych. Podziału dokonywano przy pomocy metody d'Hondta. Podstawą obliczeń nie była jednak liczba głosów, ale liczba mandatów zdobytych w okręgach.
W Polsce listy krajowe (państwowe) służyły do zapewnienia miejsc w parlamencie elitom partyjnym. W przypadku wyborów proporcjonalnych, czyli przeprowadzonych w oparciu o ordynacje z 1922 r. oraz po 1991 r. listy krajowe (państwowe) służyły do premiowania największych ugrupowań.
