Linia Wallace'a
Z Wikipedii
Linia Wallace'a – stanowi hipotetyczną granicę dzielącą australijską i orientalną krainę zoogeograficzną. Wyznaczył ją na podstawie obserwacji fauny wysp Archipelagu Sundajskiego angielski naturalista Alfred Russel Wallace w 1863 r. Podróżując po tamtejszych wyspach i zbierając okazy ssaków, ptaków, owadów i ślimaków, Wallace zauważył, że między wyspą Bali, a sąsiednią, oddaloną zaledwie o kilkanaście kilometrów wyspą Lombok, istnieje ogromna różnica w faunie. Na Bali spotkał zwięrzęta orientalne, na Lombok - charakterystyczne dla krainy australijskiej. Linia przebiega przez Archipelag Malajski pomiędzy Filipinami, a Molukkami, Borneo, a Celebesem i pomiędzy Bali (od zachodu), a Lombok (od wschodu).
Linia Wallace'a to jednocześnie wschodnia granica obszaru, który w plejstocenie (kiedy to poziom morza obniżył się znacząco i wiele wysp uzyskało stałe połączenie z kontynentem) stanowił jeden ląd wraz z Półwyspem Malajskim.
Z kolei w 1913 r. Lieven Ferdinand de Beaufort zaproponował linię, która wyznacza zachodnią granicę kontynentu australijskiego w plejestocenie. Pokrywa się ona z izobatą 200m - granicą szelfu kontynentalnego Australii. Beaufort nazwał ją linią Lydekkera, na cześć angielskiego geologa, naturalisty i zoogeografa Richarda Lydekkera.
Istnieje również linia Webera będąca linią równowagi faunistycznej (stosunek gatunków orientalnych i australijskich po obu jej stronach jest równy) obu krain.
[edytuj] Literatura
- Wilma George: Geografia zwierząt. Wyd. Nauk. PWN, 1970.
- Tomasz Umiński: Zwierzęta i kontynenty. Zoogeografia popularna. Wydawnictwa szkolne i pedagogiczne, 1984. ISBN 83-02-01455-9.
